Βασίλη, η συγχώρεση είναι ένα δώρο που κάνουμε όχι στον άλλον αλλά στον εαυτό μας (πρώτα και πάνω απ'όλα). Μην περιμένεις από τον άλλον να σου ζητήσει συγγνώμη για να συγχωρήσεις. Εκεί φαίνεται το μεγαλείο της ψυχής -μόνο ετσι κλείνουν οριστικά τα δυσάρεστα κεφάλαια της ζωής για να ανοίξουν καινούργια, χωρίς τη βαριά σκιά των λαθών του παρελθόντος.Παρεμπιπτόντως, παρ'όλο που λένε ότι "από τότε που βρέθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο", καημό το'χω από τα χρόνια ακόμη που ασκούσα μαχόμενη δικηγορία, να δω κάποιον να αναγνωρίζει τα όποια λάθη του και να ζητάει ειλικρινώς συγγνώμη από τον άλλον. Ξέρεις πόσες υποθέσεις θα είχαν επιλυθεί εξωδικαστικά με αυτόν τον τρόπο; Φαντάζεσαι πόση ταλαιπωρία -ψυχική και οικονομική- θα γλίτωναν τα αντίδικα μέρη; Η συγγνώμη είναι η μαγική λέξη που ανοίγει τον δρόμο για μια πιο ευτυχισμένη ζωή, χωρίς πικρίες και τραύματα. Αλίμονο, όμως...σ'αφήνει αυτός ο άτιμος εγωισμός να προχωρήσεις;