Από μικρός έβρισκα διασκεδαστικούς τους ανθρώπους που ζηλεύουν τόσο τους συντρόφους τους ώστε να φτάνουν σε σημείο να θέλουν να ελέγξουν και το που κοιτάνε, ώσπου δυστυχώς που μια μέρα έμπλεξα με μια ζηλιάρα και δεν ήταν πλέον αστείο – τουλάχιστον για το λίγο που κράτησε.Αγαπητές και αγαπητοί (ανυπόφορες και ανυπόφοροι) ζηλιάρηδες, θα βοηθούσε αν βλέπατε τα «οφθαλμόλουτρα» του/της συντρόφου σας ως βαλβίδα ασφαλείας; Το να αισθάνεται ο άνθρωπος σας ότι ίσως να μην μπορεί σε καμία περίπτωση να αγγίξει ή να μιλήσει σε ευπαρουσίαστους εκπρόσωπους του αντίθετου φύλλου αλλά τουλάχιστον πως μπορεί να τους κοιτάξει διακριτικά αλλά με την ησυχία του, χωρίς να διακινδυνεύει ομηρικές μάχες μαζί σας , επιτρέπει μια έστω και περιορισμένη αίσθηση ελευθερίας που είναι απαραίτητη για την ψυχική υγεία του ατόμου. Στριμώξτε τον/την περισσότερο από τόσο και αν δεν σας παρατήσει νιώθοντας πνιγμένος, το λιγότερο που θα χάσετε θα είναι ο σεβασμός του προς εσάς επειδή θα είναι πλέον αδύνατον να αγνοήσει την έλλειψη αυτοπεποίθησης σας. Όλοι νομίζω γνωρίζουμε πως η έλλειψη αυτοπεποίθησης είναι το πλέον αντι-κούκου χαρακτηριστικό που ο άνθρωπος μας μπορεί να έχει.