#6 Απλώς δε σε γουστάρει.Σε δικαιολογώ γιατί είσαι μικρό κορίτσι. Εντούτοις, για κάποιαν που της αρέσουν οι ταινίες που κανείς δε μιλάει και στο 80% περπατάνε, μάλλον έχεις πολύ στο μυαλό σου το πρώτυπο του κλειστού αντικοινωνικού μουντρούχου όπως παρουσιάζεται σε κάτι χαζοαμερικάνικες ταινίες. Όπου δηλαδή συναντάει μια πρόσχαρη κολλιτσίδα γλωσσοκοπάνα, θέλει να την πνίξει αλλά λίγο πριν το τέλος συνειδητοποιεί ότι την έχει ερωτευτεί αθεράπευτα. Ματς μουτς, the end.Και πες πως, αν ήταν κοπέλα, θα μπορούσες να σκεφτείς "με γουστάρει αλλά περιορίζεται από τα καταπιεστικά κοινωνικά πρότυπα που υπαγορεύουν ότι μια γυναίκα δεν παραχωρεί κοκό αν πρώτα ο άλλος δεν περάσει 3 μήνες κάνοντας τον τροβαδούρο κάτω απ'το παραθύρι της". Και το τραγικό είναι ότι θα υπήρχε και μια ισχνή πιθανότητα να έχεις δίκιο. Αυτός από τι καταπιέζεται;Καλά έκανες μεν και τον πλησίασες πρώτη, γνωρίζοντας ότι είναι ντροπαλός. Πολλοί ντρέπονται όντως να πλησιάσουν μια κοπέλα που τους αρέσει, από φόβο και ανασφάλεια. Αν όμως τους πλησιάσει εκείνη, τουλάχιστον ανταποκρίνονται. Αν πάει να τους φιλήσει, σίγουρα ανταποκρίνονται.Μου δίνεις την αίσθηση ότι, κατά τη γνώμη σου, είσαι η μόνη κοπέλα που γύρισε να τον κοιτάξει, και άρα είναι υποχρεωμένος να ανταποκριθεί. Έχει ωστόσο κι αυτός δικαίωμα να έχει το δικό του καημό για κάποια άλλη, που ίσως με τη σειρά της τον φτύνει. Θα ήταν ωραίο αν οι ερωτικές σχέσεις ακολουθούσαν τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης, βολικό και ξεκούραστο, αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει.Τέλος - αν αυτό σου φαίνεται λιγότερο σκληρό για την αυτοπεποίθησή σου - πού στηρίζεις τη βεβαιότητά σου ότι δεν είναι γκέι; Ούτε είναι απαραίτητο να κάνει μπαμ από χιλιόμετρα, ούτε κι υποχρεωμένος να στο εξομολογηθεί είναι.