#1 Συμβιβάζεσαι όπου και όσο θες εσύ, μέχρι εκεί που εσύ αντέχεις, εγκρίνεις και θεωρείς ότι σε ωφελεί. Τί ερωτήσεις είναι αυτές που κάνετε σε άλλους; Κάποιος/α άλλος/η θα σου πει ποια είναι τα δικά σου όρια σε προσωπικούς συμβιβασμούς; Σοβαρολογούμε; Ναι, σ' αυτό το σημείο σκέφτεσαι σαν αλλοπαρμένη ανώριμη έφηβη, παρά τα σαράντα σου χρόνια.Αν εννόησα σωστά την άλλη ερώτηση, αναρωτιέσαι εναγωνίως εάν υπάρχει πιθανότητα να σου προκύψει ερωτικό ενδιαφέρον για έναν άντρα, που ναι μεν εκτιμάς αλλά αρχικά δε σε ελκύει σεξουαλικά, μετά το πέρας κάποιου χρονικού διαστήματος γνωριμίας και επαφής μαζί του; Απάντηση : Όλα είναι πιθανά σ' αυτή τη ζωή... (το πόσο είναι αυτή η συγκεκριμένη εκδοχή λιγότερο ή περισσότερο πιθανή ειδικά για εσένα και με ποιους όρους, μάλλον θα έπρεπε το ξέρεις εσύ μέχρι τώρα)Διαφωνώ με την απάντηση της Α, μπα. Διότι ακόμα κι αν είναι έτσι, δεν έχει κανένα νόημα να σου πει κανείς τι θα έπρεπε να θεωρείς sexy, ή γιατί και πως θεωρείς sexy το α ή το β στοιχείο ή συνδυασμό και όχι κάτι άλλο. Αυτά τα θέματα (βλ. έλξη, έρωτας, πάθος κλπ.) απλά προκύπτουν είτε είναι δομικά είτε στοιχειακά. Δεν επιδέχονται τέτοιου είδους προβλέψεις, διδαχές, συμβουλές, σχεδιαγράμματα. "πειράζει που σε αυτή την ηλικία θέλω να ερωτευτώ και δεν μπορώ να ξεκινήσω μια σχέση συμβατικά χωρίς να θέλω πολύ τον άλλο?"Aν δεν πειράζει εσένα, ποιός νοιάζεται αν πειράζει την Α, μπα, εμάς ή τον γείτονα;"Ψάχνω πάρα πολλά?"Ναι, πού είναι το κακό; Δικές σου απαντήσεις πρέπει να δώσεις σε όλα αυτά, αν ακόμα δεν το κατάλαβες.#4 Οι θεωρίες που ενστερνιζόμαστε δεν υπάρχουν για να μας ποδηγετούν αλλά για να μας κινητοποιούν ορθότερα είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά, ανάλογα. Οπότε η σύγκρουση μεταξύ θεωρίας και πράξης, που φοβάσαι, απηχεί περισσότερο την ελλιπή πείρα σου, παρ' όλες τις πολλές (δυσάρεστες) εμπειρίες σου. Πιθανά την ανώριμη προσέγγιση και αξιοποίηση των τελευταίων. Ο τρόπος για να είσαι πιστή στις θεωρίες σου, αγαπητή φίλη, είναι απλούστατος : Να τις ενστερνίζεσαι ή να τις πιστεύεις· και όχι να τις αναμασάς ή μόνο να τις αναπαράγεις τόσο στη σκέψη σου όσο και προφορικά. Κατ' αυτήν την μάλλον απλή μέθοδο, ακόμα κι αν η πραγματικότητα δεν προσφέρεται για την εφαρμογή τους, θα σου είναι πιο εύκολο : α) Να βρεις ίσως τρόπους να το κάνεις να συμβεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - να επιβάλλεις δηλαδή την ουσία της θεωρίας σου στο ως έχει περιβάλλον σου, ακόμα κι αν υπάρξουν απώλειες και αναγκαστείς να πληρώσεις το τίμημα για τη διαφορετική οπτική και επιλογή σου μέσα σ' αυτό. β) Ενδεχομένως να αναθεωρήσεις τις απόψεις και τις θέσεις σου αν κρίνεις ότι επειδή είναι πρακτικά ανεφάρμοστες πρέπει να προβείς σε αυτή τη συνειδητή παραχώρηση ή τη δημιουργική μεταβολή - να ζυμωθούν δηλαδή εκ νέου η θεωρητική σου στάση με τις εξωτερικές συνθήκες και να παράγουν κάτι διαφορετικό που θα είναι πιο λειτουργικό και γι' αυτό καλύτερο για 'σένα. γ) Να διανοίξεις καινούργιους δρόμους στη ζωή με τα θεωρητικά όπλα ανά χείρας από την αρχή - δηλαδή, να χρησιμοποιήσεις όσα σου δίδαξε η μέχρι τώρα ζωή σου για να τα ανατρέψεις με την νέα σου θεωρητική υπόσταση και να μεταμορφωθείς σε έναν άνθρωπο που πολύ μικρή σχέση έχει με τον παλιό εαυτό και την προηγούμενη (ερωτική, εν προκειμένω) ζωή του (κυρίως με την πρότερη αντίληψη και την αντιμετώπισή του απέναντί της). Με λίγα λόγια, να δημιουργήσεις την δική σου ξεχωριστή προσωπική πραγματικότητα - και όποιος αντέξει ή γουστάρει σε αυτήν. Τέλος, πιστεύω ότι η αυτοπεποίθηση βοηθάει τόσο στα αποτελέσματα της προσωπικής ανασκόπησης όσο και στην επικοινωνία του στίγματος του κάθε ατόμου. Επίσης, το άγχος δεν βοηθάει. Η ερωτική ζωή δεν είναι διαγώνισμα. Περισσότερο σα μια ενδιαφέρουσα βόλτα δες την, που άλλες φορές έχεις ξαναπεράσει από το ίδιο μονοπάτι και άλλες είναι εντελώς άγνωστες οι περιοχές· άλλες φορές ξαναβαδίζεις στον ίδιο δρόμο αλλά με καινούργιο βλέμμα και γι' αυτό όλα φαίνονται και προσλαμβάνονται διαφορετικά κλπ... Και, βέβαια, μεγάλη σημασία έχει με τι παρέα βολτάρεις κάθε φορά...