Η αλήθεια είναι πως δεν έχω διαβάσει αρκετά αστυνομικά οπότε πιθανόν να λέω λόγια στον αέρα. Από αυτά που έχω διαβάσει έχω σχηματίσει την εντύπωση πως είναι όλο πλοκή να εξιτάρεται η περιέργεια, πολλές σκηνές λες και είναι βγαλμένες από σειρά στην τηλεόραση, μηδέν σοφία, και από διείσδυση στο πετσί του χαρακτήρα σα να το κάνει ένας κοινός καλός ψυχολόγος. Δεν έχουν ούτε μία πρωτοποριακή γνώμη. Και το ύφος τους – το σημαντικότερο – σε όσα δεν είναι αβαθές δεν είναι τρίσβαθο και δεν είναι ικανό να ξεκουνήσει τίποτα από μέσα σου. Εμένα η θεωρία μου είναι πως: τα βιβλία που μπορούν να γίνουν ταινιάρες δεν αξίζουν τίποτα το ιδιαίτερο και προτιμώ να τα δω στις οθόνες. Επαναλαμβάνω, πιθανόν να λέω λόγια στον αέρα.