"Να αναζητήσει υποστηρικτές τόσο στο σχολικό όσο και το οικογενειακό περιβάλλον. Υπάρχουν δάσκαλοι, διευθυντές, φίλοι αλλά και συγγενείς που μπορεί να αποδειχθούν πολύτιμοι σύμμαχοι. Αν αυτό δεν ευοδωθεί, ας προσεγγίσει κάποια σχετική οργάνωση – στην Αμερική έχουν συσταθεί πια τέτοιες μέσα σε πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα (lgbt student clubs). Καταρχήν όμως χρειάζεται να επιδείξει θάρρος, παρρησία και ειλικρίνεια – είναι από τα πιο αποτελεσματικά «όπλα». Και να μην πιστέψει ποτέ ότι είναι μόνος-η". Την αναδημοσιεύω αυτούσια αλλά, συχγωρέστε με, δεν βλέπω τι το "μεμπτό" υπάρχει στη συγκεκριμένη απάντηση του Κόσιβ. Εξυπακούεται ότι πρέπει να έχεις θάρρος να πολεμήσεις το bullying, εξυπακούεται επίσης ότι μόνος-η σου δεν μπορείς - και είναι πολύ σημαντικό που σήμερα πια δεν είσαι μόνος-η, καθώς λέει. Επομένως, και απόλυτα λογικά, το ένα προϋποθέτει και συμπληρώνει το άλλο, όχι;