Αγαπητό #2, είμαι σε μια παρόμοια καθημερινότητα με σένα. Ζω σε μια πολύ καλή περιοχή και εργάζομαι στα όρια των Εξαρχείων σε νεοκλασικό κτίριο. Αφήνω το αυτοκίνητο σε σταθμό μετρό, χρησιμοποιώ το μετρό και μετά τρόλεϊ. Το μεσημέρι περπατάω ως την Ομόνοια. Επομένως, καταλαβαίνεις τι βλέπουν καθημερινά τα μάτια μου. Μόνο ένα θα σου πω. Το πεζοδρόμιο έξω από την πόρτα του γραφείου μου έχει μονίμως ακαθαρσίες… και το γραφείο μου είναι στο ισόγειο… Το τρόλεϊ το πρωί το προτιμάω επειδή θεωρώ πως είναι επικίνδυνο να περπατάω 10΄-12΄στην Πατησίων… Όμως, να σου πω κάτι; Πιστεύω πως όλο αυτό είναι πανέμορφο. Πάντα διαλέγω να κοιτάζω τα όμορφα στη διαδρομή μου. Τα καφενεδάκια με τους φρέσκους χυμούς και τα ωραία χρώματα στις βιτρίνες τους, τον πράσινο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου με το πανέμορφο κτίριο (κατεβαίνω κάθε μέρα σε προηγούμενη στάση για να το χαζέψω), τα πουλάκια που βρίσκονται κάθε πρωί στον προαύλιο χώρο του και τιτιβίζουν, την Ακρόπολη που φαίνεται στο βάθος, τον ήλιο που καθημερινά με στραβώνει και χρειάζομαι γυαλιά ηλίου στις 9 το πρωί. Τα σύννεφα, τη βροχή, όλα…Σίγουρα μέσα στα τρόλεϊ, κυρίως τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν πολλοί βρώμικοι και διάφοροι περίεργοι τύποι. Όμως, υπάρχει κι εκείνη η γιαγιά που πηγαίνει στην Κυψέλη. Η γιαγιούλα που είναι περιποιημένη, καθαρή, με τα όμορφα μεταξωτά μαλλάκια και το απαλό κραγιονάκι στα χείλη. Μου αρέσει τόσο πολύ να την καμαρώνω… Κάποια περίοδο της ζωής μου που δεν ήμουν καλά ψυχολογικά, σταμάτησα να τα βλέπω όλα αυτά. Ξαφνικά ζούσα σε μια κόλαση και ήθελα να φύγω. Χάλια η Ελλάδα, έλεγα. Πρέπει να βρω τρόπο να φύγω. Έπειτα, διάβασα Wayn Dyer, που έλεγε ακριβώς αυτό. Αυτό που έκανα τόσα χρόνια ασυναίσθητα. Επειδή ήμουν ευτυχισμένη. Να βλέπω επιλεκτικά μόνο τα όμορφα σε κάαααθε διαδρομή που ακολουθώ καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Και το έκανα. Κάθε Παρασκευή περπατούσα ως το σταθμό Ακρόπολη και ανέβαινα την Διον. Αρεοπαγίτου. Ένιωθα την ενέργεια της Ακρόπολης. Πόσο μα πόσο τυχεροί είμαστε όσοι έχουμε αυτή τη δυνατότητα. Και αυτό βοήθησε τόσο πολύ για να γίνω καλά. Μετά δεν το χρειαζόμουν αυτό. Εγκαίρως είχα καταλάβει πως όπου κι αν πήγαινα θα ήταν χάλια επειδή μέσα μου ήμουν χάλια. Δεν ξέρω αν το ίδιο συμβαίνει και με σένα. Μοιράστηκα αυτή την προσωπική εμπειρία μαζί σου γιατί ίιιιιισως κάτι να δεις και σε σένα. Ψάξε το. Παράλληλα, κάνε κι αυτό που θες για να φύγεις. Όμως, κοίτα όταν φύγεις να είσαι καλά μέσα σου, γιατί αν δεν είσαι καλά μέσα σου, δε θα είσαι καλά ακόμη κι αν ζεις μόνιμα μέσα στην Βερσαλλίες…
