Το να αγκαλιάζεις ή να φιλάς κάποιον με το ζόρι είναι αηδιαστικό και το ξέρουμε όλοι μας, είναι αυτονόητο και αυταπόδεικτο. Δεν καταλαβαίνω γιατί η εξήγηση και τα περαιτέρω της δεν σταματούν εκεί; Δεν τους φαίνεται αρκετό; Δεν φτάνει; Δεν είναι αρκετά σοβαρό να πιέζεις το παιδί σου να κάνει κάτι αηδιαστικό; Η σεξουαλική παρενόχληση πώς ξεφυτρώνει ΠΑΛΙ και μονοπωλεί ως πιθανή μελλοντική συνέπεια την καλλιέργεια τρόπου αντίδρασης σε οποιαδήποτε εξωτερική (άμεση ή έμμεση) πίεση προς οτιδήποτε που εσένα προσωπικά ενδέχεται να σου είναι αποκρουστικό; Και πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο να χρωματίζεται έμφυλα ενώ το point υποτίθεται ότι στοχεύει στο ακριβώς αντίθετο; Θεωρώ ότι η καμπάνια θα όφειλε να πλαισιώσει την παρότρυνση με τις έννοιες του βασικού δικαιώματος του παιδιού στην αυτοδιάθεση και την χρησιμότητα της έγκαιρης διαπαιδαγώγησής του σχετικά με αυτήν. Όλα τα άλλα πετάνε την ουσία στον κάλαθο των αχρήστων, επειδή αποπροσανατολίζουν από το κεντρικό μήνυμα και περιλείουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που γεννιούνται από αυτό στην περιοχή της σεξουαλικής βίας με ό, τι αυτό συνεπάγεται.