Ναι, είναι λίγο βαρύς, δε λέω. Οι ιστορίες του και οι χαρακτήρες όμως είναι τόσο απίθανοι, που σε συνδυασμό με το βαρύ μου απασχολεί πολύ ωραία το μυαλό και έτσι μειώνεται η ενέργεια που αλλιώς θα σπαταλούσα στο να σκέφτομαι το μάταιο της ύπαρξής μου. Δεν ξέρω, πριν 3 χρόνια διάβασα το cider house rules και ακόμα μου σκάνε εικόνες στο μυαλό και νιώθω ευχαρίστηση.