#3 Όπως σωστά είπε η Λένα, πραγματικά δεν έχεις λόγο να το πεις. Αφού δεν είναι κάτι... κολλητικό, κι αφού όντως δεν περιμένεις να σου τάξουν αρραβώνα, είναι κάτι που αφορά μόνο εσένα και δεν έχεις λόγο να το μοιραστείς, ειδικά στο ξεκίνημα μιας σχέσης.Κάποιος που δεν σε ξέρει από την καλή κι απ'την ανάποδη μπορεί όντως να βγάλει αυθαίρετα συμπεράσματα για σένα, και σε ένα βαθμό δεν είναι και εντελώς αδικαιολόγητο (όχι προφανώς το να σε κουτσομπολέψει κιόλας, αλλά να προβληματιστεί).Αφού λες λοιπόν ότι θα σε αδικήσει με αυτές του τις σκέψεις, μην το μοιραστείς, τουλάχιστον εξ αρχής. Καταλαβαίνω όμως πως ίσως το λες, όχι στο πλαίσιο μιας (κακώς εννοούμενης) αμοιβαίας ειλικρίνιας για τα πάντα όλα, αλλά επειδή νιώθεις ότι α. ο άλλος θα το καταλάβει από μόνος του σε ακόμη πιο κρίσιμη στιγμή και θα μπλοκάρει χειρότερα και β. ότι έχεις ανάγκη να σε πλησιάσει με μια έξτρα προσοχή, με "το μαλακό" τέλος πάντων, νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε τι θέλω να πω.Αυτά μπορεί να ισχύσουν ή όχι, αλλά εν τέλει σημασία έχει αν *εσύ* νιώθεις ότι μπορούν να ισχύσουν, οπότε και μπλοκάρεις. Τι να σου προτείνω; Ένα "λευκό ψέμα". Μπορείς να πεις κάτι στο στιλ "να ξέρεις ότι είμαι από τη φύση μου λίγο αμήχανη όταν πρωτογνωρίζω τον άλλον, δεν παίρνω πρωτοβουλίες και αργώ κάπως να ξεκλειδώσω, δως μου λίγο χρόνο, είναι μέχρι να σε γνωρίσω καλύτερα". Αν θες, προσθέτεις ότι έχεις "πολύ καιρό" να κάνεις σεξ. Και προσπάθησε να του δώσεις να καταλάβει ότι δεν τίθεται κάποιο "ηθικό" θέμα, ή πρόβλημα μαζί του, απλώς είναι η φύση σου. Σιγά! Ένα κάρο γυναίκες, καθόλου παρθένες, είναι όντως έτσι.(Τα "σωματικά" σημάδια μην σε ανησυχούν. Σε κάποιες είναι ανύπαρκτα ή αμελητέα, κι ακόμη κι αν υπάρξει εμφανές αίμα μπορείς να πεις ότι, στο μέσον κυκλου, έχεις λίγο καμιά φορά - επίσης υπαρκτό φαινόμενο.)Ακόμη κι αν η σχέση προχωρήσει πολύ και αργότερα νιώσεις πια ακατανίκητη ανάγκη να εξομολογηθείς σώνει και ντε την αλήθεια - ε δεν έγινε κάτι. Αν είναι όντως σωστός άνθρωπος, θα κατανοήσει απόλυτα γιατί δεν του το είπες εξ αρχής.
