#3.Το έχω ξαναγράψει εδώ,αλλά πιστεύω ότι ισχύει,πως μια μακροχρόνια σχέση μπορεί να τελειώσει για τον έναν ή και για τους δύο,πριν να δοθεί το οριστικό φινάλε.Όταν συμβαίνει αυτό,έχουμε το χρόνο να ξεπεράσουμε τον άλλο,ενώ βρισκόμαστε ακόμα μέσα στη σχέση.Δεν είναι αδιανόητο λοιπόν να είμαστε έτοιμοι για νέο ξεκίνημα σε πολύ σύντομο διάστημα.Βέβαια,πολλές φορές ξαναβουτάμε,αν και δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς μας μέσα μας,δεν έχουμε κλείσει τα βιβλία.Είναι σπασμωδικές κινήσεις στα απόνερα ενός χωρισμού.Ίσως και απροθυμία να σκεφτούμε το πώς και το γιατί.Απλά η ανάγκη για νέα αρχή,ώστε να ξεφύγουμε απ'την προηγούμενη κατάσταση.Υπάρχει πάντα και η πιθανότητα να βρούμε όντως νέο έρωτα πολύ σύντομα,γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα εμφανιστεί.Και εννοείται σε έναν πρώην μπορούμε να πούμε και ψέματα περί νέας σχέσης είτε για να παγώσουμε τις προσδοκίες επανασύνδεσης είτε για να κρύψουμε τις πληγές μας.Όλα παίζουν.Φυσικά,αν είμαστε εκείνος,που χωρίζει,χωρίς να το θέλει (ή ο λιγότερο προετοιμασμένος για το χωρισμό-μπορεί να είναι και δική μας επιλογή),δύσκολα αποδεχόμαστε πόσο εύκολα μπορεί να πάει ο άλλος παρακάτω.Καταρχήν,γιατί δεν μπορούμε ακόμα εμείς.Κι ύστερα,εντάξει,επέλεξε να λήξει τη σχέση,αλλά δε σήμαινε τίποτα για τον άλλον;Κι ο χωρισμός είναι χωρισμός.Δεν μπορεί,θα πονάει λίγο.Είναι αναμενόμενες αυτές οι σκέψεις.Και εγωισμό κρύβουν και συναισθήματα αγάπης,έρωτα,που μένουν ξεκρέμαστα,χωρίς ανταπόκριση.Όπως και να το δει κανείς,είναι πίκρα.Θέλει λίγο,για να το καταπιούμε.