Λες κάτι και με βάζει σε τροχιά μύδρων που εκτοξεύονται. Είναι ακόμα τρομακτικότερο αν αναλογιστούμε ότι αυτή την ιστορία με τις "εξηγήσεις" την αναπαράγουν σωρηδόν οι ταινίες και τα pop βιβλία (η Gillian Flynn το είπε καλύτερα: "we all work from the same dog-eared script"). Μια πραγματική πλύση εγκεφάλου. Επίσης παρατηρείται υπεραγιοποίηση του διαλόγου ως πανάκεια σε κάθε πρόβλημα σχέσεων. Λες και αν ο άλλος κάτσει να σου αναλύσει όλα αυτά που δεν μπόρεσες να καταλάβεις τον χρόνο που ήσαστε μαζί (άραγε θα τα καταλάβεις τώρα που θα στα πεί ή θα τα ερμηνεύσεις πάλι κατά το δοκούν;) θα πάθεις επιφοίτηση και θα αλλάξεις 180 μοίρες στην επόμενη σχέση. Ή λες κι αυτό είναι -καν!- επιθυμητό και ιδεατό! Άλλωστε σάμπως κι ο άλλος κατανοεί 100% τι έγινε και πώς και γιατί; Tα ίδια μαύρα μεσάνυχτα βία υποψία ξημερώματος έχει. Κανένας (ούτε οι ίδιοι) δεν ξέρει γιατί οι άνθρωποι κάνουν αυτά που κάνουν. Μόνο να υποψιαστεί μπορεί. Άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε...