#1: Δεν ξέρω αν έχω κάποια συμβουλή, απλά έχω ζήσει/ζω παρόμοια κατάσταση με την οικογένειά μου. Η αδερφή μου από τα 15 της (13 εγώ) ξεκίνησε πολλαπλές απόπειρες αυτοκτονίας, ψυχολογικούς εκβιασμούς κλπ με τους γονείς μου να μην κάνουν τπτ κ μέχρι πριν από μερικά χρόνια να με γεμίζουν με τύψεις (πχ. αν πας διακοπές με το αγόρι σου κ δεν πάρεις μαζί την αδερφή σου και κάνει καμία απόπειρα εσύ θα φταις, κλπ). Τα τελευταία 4 χρόνια έφυγα στο εξωτερικό γιατί δεν άντεχα... Πιστεύω ότι το καλύτερο είναι να πάρεις απόσταση αλλά το να κόψεις όλες τι επαφές είναι αρκετά ψυχοφθόρο και για σένα. Είναι διαφορετικό να νιώθεις ότι είσαι μόνη σου και αλλιώς όντως να είσαι. Είναι πιθανό όταν θα έχεις ηρεμήσει να σου λείπουν. Για να κάθεσαι και να υπομένεις όλη αυτή την κατάσταση τους αγαπάς και πιστέυω ότι σε αγαπάνε και αυτοί. Δίνουν προσοχή στην αδερφή σου γιατί εσύ είσαι η "δυνατή" και δεν τους έχεις τόσο ανάγκη. Κάνουν πολλά λάθη, όπως και οι δικοί μου, αλλά άνθρωποι είναι, ξέρω εγώ... Αυτό λέω στον εαυτό μου πάντως και νιώθω καλύτερα, ότι με 1000 λάθη αλλά με αγάπη μας μεγάλωσαν και μακρυά και αγαπημένα. Φύγε από αυτό το περιβάλλον, καλό θα είναι για σένα, και ίσως για τις σχέσεις με την οικογένεια σου επίσης, ποτέ δεν ξέρεις. Πάρε απόσταση και μην αφήσεις την όποια σχέση κρατήσεις μαζί τους να επηρεάζουν την καθημερινότητα και τη ζωή σου.
