#6 : για μια στιγμη πάγωσα.η ιστορία μου είναι παρόμοια και έστειλα και εγώ εδώ πρόσφατα και περιμένω την απάντηση.η Α-μπα πολύ σωστά παρατήρησε το "υποτίθεται". Σε αυτή τη φάση, δώσε έμφαση σε αυτό.Με το να συνεχίσεις να είσαι ή με το να γίνεσαι σιγά σιγά..Όπως ακριβώς το έθεσε: με συνεχή προσπάθεια!Όσο για το χαμένο χρόνο. (για μένα ήταν 7 χρόνια). Πολύ λογικό να σε απασχολεί. Δεν είναι εύκολο να το αποδεχτεί κανείς. Και θέλει χρόνο.Το πως θα το διαχειριστείς εσύ σε κάπως πιο πρακτικό επίπεδο, έχει να κάνει με εσένα και τον τρόπο που σκέφτεσαι ΕΣΥ. Με λογικές σκέψεις που σε αντιπροσωπεύουν. Παραδείγματα: (αυτά που έχω σκεφτεί εγώ για μένα) ότι θα μπορούσαν να είναι πολλά περισσότερα χρόνια, οπότε πάλι καλά..ότι θα μπορούσα να το πάθω στα 40 με παιδιά και να έχει επιπτώσεις και σε αυτά..Υπάρχουν και πολλά άλλα πχ. (για πιο τσαμπουκαλεμένους)"τραβάω γραμμή στο παρελθόν και κοιτάω μπροστά", "δεν θα αφήσω να γίνουν τα χρόνια περισσότερα" και άλλαΣε κάποια στιγμή λοιπόν που θα νιώθεις καλά και θα είσαι ήρεμη, σκέψου ψύχραιμα και λογικά τι θα απαντούσες εσύ σε κάποιον άγνωστο στην ίδια ακριβώς ερώτηση.Κράτα αυτές τις απαντήσεις σαν αξιώματα, για όταν σε προβληματίζει πολύ το θέμα και δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά.
