Συνήθως εμείς οι δάσκαλοι όταν λέμε ότι ένα παιδί είναι αδύναμο στα μαθηματικά εννοούμε απλά ότι δεν έχει το έμφυτο ταλέντο να τα καταλαβαίνει αμέσως και χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια από τους συμμαθητές του,την οποία όμως μάλλον δεν καταβάλλει,γιατι αν την κατέβαλλε δε θα τον λέγαμε αδύναμο. Βέβαια προσωπικά εμένα η έκφραση δε μου αρέσει,προτιμώ να λέω ότι χρειάζεται περισσότερο διάβασμα ,ή ότι το παιδί αντιμετωπίζει μια μικρή δυσκολίαα σε κάποιο μάθημα. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν παιδιά με μαθηματική σκέψη και μαθηματική ευφυϊα που ξεχωρίζουν,όπως υπάρχουν και παιδιά με αντίστοιχη κλίση στην παραγωγή λόγου. Αυτό δεν καθιστά όμως τους υπόλοιπους χαζούς,ίσα ίσα. Τα μαθηματικά ακόμα και όταν δεν υπάρχει αυτή η έμφυτη κλίση αν υπάρχει όρεξη και προσπάθεια εκατέρωθεν μπορούν να γίνουν κατανοητά από όλους τους μαθητές. εσύ όμως βρε κοπέλα μου πήρες μια έκφραση που δε σήμαινε καν αυτό που πιστεύεις και την άφησες να σε καθορίσει. Είχα συμμαθήτρια που δεν καταλάβαινε τίποτα από μαθηματικά και της έλυνα πάντα τις ασκήσεις και τώρα ειναι καταξιωμένη στο αντικείμενό της και μάλιστα πολύ καλοπληρωμένη. Είχα συμφοιτητή στο παιδαγωγικό που έπρεπε να του κανω ιδιαίτερα για να περάσει το αστείο από άποψη δυσκολίας μάθημα των μαθηματικών. Και τι πάει να πει αυτό; Κανένας από αυτούς ποτέ δεν σκέφτηκε ότι είναι βλάκας επειδή δεν τα κατάφερνε στα μαθηματικά. Τέλος η άποψη μου είναι ότι όταν ένας δάσκαλος αγαπάει τα μαθηματικά τότε τα αγαπούν και τα παιδιά,και το έχω διαπιστώσει σε όλες τις ταξεις που έχω διδάξει,γιατί κάνω τα μαθηματικά παιχνίδι και όλα τα παιδιά τα λατρεύουν,ακόμα και οι όχι και τόσο καλοί μαθητές.