Σωστά τα γράφερις, η πράξη βέβαια δείχνει ότι κατά κανόνα επιμένουν οι άνθρωποι σε τελειωμένες καταστάσεις ελπίζοντας το αδύνατο και βλέπουν τους ανθρώπους που αξίζουν (και τη ζωή τους συγχρόνως) να περνά από μπροστά τους.