Συμφωνώ με την απάντηση στην 1 και θα ήθελα να προσθέσω ότι με τη συγκατοίκηση αποκαλύπτονται στοιχεία του χαρακτήρα μας που ο άλλος δεν θα έβλεπε διαφορετικά. Όταν ένα ζευγάρι βρίσκεται συγκεκριμένες ώρες μέσα στη μέρα, αυτές οι ώρες είναι "προγραμματισμένες" κατά κάποιο τρόπο να πάνε καλά, παραμερίζεις όσο γίνεται τα υπόλοιπα προβλήματά σου για να αφιερώσεις τις ώρες αυτές στο ταίρι σου. Όταν όμως κοιμάστε και ξυπνάτε μαζί κι έχετε να αντιμετωπίσετε μαζί λογαριασμούς, σούπερ μάρκετ, τι θα φάμε σήμερα, ποιος θα βγάλει τα σκουπίδια, πώς θα πάμε και πώς θα γυρίσουμε, αν θα βγούμε μαζί ή χώρια, ποιος θα μαγειρέψει κλπ. πρακτικά μοιράζεσαι τη ζωή σου με τον άλλο, οπότε καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα πράγματα, και οι διαφορές έρχονται στην επιφάνεια πιο εύκολα. Εκεί φαίνεται κατά πόσο είστε διατεθειμένοι πραγματικά να ζήσετε μαζί (και βλέπουμε το "για πάντα" αργότερα) και πόσο μπορεί ο καθένας να περιορίσει ή να συμβιβάσει τις ανάγκες του με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του άλλου.