#1 μου κάνει εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεις την κατάσταση. Για πρώτη φορά ξεριζώθηκε ο εγωισμός σου, έστειλες γράμμα αφού πρώτα περίμενες αρκετά μέχρι να βρεις το θάρρος να το κάνεις. Δίνεις τόση βαρύτητα σε κάτι που θα έπρεπε να είναι, πως να το πω, πιο αναμενόμενο. Ερωτεύτηκες και το έδειξες. Δεν είναι βραβείο νόμπελ ο έρωτάς μας. Είναι κάτι ωραίο. Το λες, το δείχνεις, κάνεις παιχνίδι και αν είσαι τυχερή αυτός που ερωτεύεσαι σ'ερωτεύεται επίσης και περνάτε καλά για λίγο ή για πολύ. Η βαρύτητα που του δίνεις κάνει και την απόρριψη χειρότερη. Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που να μην την έχει νιώσει τουλάχιστον μία φορά. Αν δεν είσαι ο ρωμαίος και η ιουλιέττα δε θα πεθάνεις. Σε λίγα χρόνια ακόμη κι αυτό με νοσταλγία θα το θυμάσαι. Αυτός ο πόνος στο στήθος είναι δυσβάσταχτος αλλά περνάει. Αρκεί να μην τον ταΐσεις λόγω δυσκολίας να δεις την κατάσταση στο μέγεθός της.
