Ναι, εννοούσα ότι η διαιώνιση των τοξικών συμπεριφορών προϋποθέτει τη συμμετοχή (ενεργητική και παθητική) των εμπλεκόμενων μερών, χωρίς βέβαια αυτό να ισοδυναμεί με καταμερισμό των ευθυνών εξ ίσου (εννοείται).Είναι δύσκολο να το πω χωρίς να ακουστεί σκληρό αλλά δεν φέρει και ο αποδέκτης της τοξικής συμπεριφοράς ένα μικρό μερίδιο ευθύνης, όχι στην πρόκληση (προς Θεού!), αλλά στην επανάληψη νοσηρών συμπεριφορών της "άλλης πλευράς";Άλλο να συμβεί μια φορά κι άλλο κατ΄εξακολούθηση, έχει τεράστια διαφορά.Όταν δεν θέτεις όρια, όταν δεν λες "φτάνει πια, ως εδώ και μη παρέκει!" δεν συμμετέχεις κατά έμμεσο τρόπο στη θυματοποίησή σου;Και όταν πλέον βγεις από την όλη ιστορία με τις όποιες πληγές που θα σου έχει αφήσει, δεν πρέπει να συγχωρήσεις - βαθιά και ειλικρινά-τον εαυτό σου για την μη αντίδραση;...Πώς θα προχωρήσεις στη ζωή σου αν δεν το κάνεις;