Στις δύο πρώτες τάξεις του δημοτικού δεν είχα αφήσει άνθρωπο που να μην είχα πειράξει...ζούσα σε κλίμα έντονου ανταγωνισμού στο σπίτι με τους δύο μεγαλύτερους αδερφούς μου και αυτό έβγαινε και στο σχολείο.Για καλή τύχη των υπόλοιπων παιδιών η μάνα μου ήταν δασκάλα και εγώ φοιτούσα στο σχολείο που δίδασκε αυτή,οπότε "πρόσεχε" τη συμπεριφορά μου και με τον τρόπο της με έκανε να ηρεμίσω και να μην πειράζω τα υπόλοιπα παιδάκια...Ευτυχώς η μάνα μου και οι υπόλοιποι δάσκαλοι ποτέ δεν με ξεχώριζαν από τα υπόλοιπα παιδιά...δεν υπήρξα ποτέ το παιδί της δασκάλας,πάντοτε ήμουν ένα παιδάκι όπως τα υπόλοιπα...Στις υπόλοιπες τάξεις αν και γενικά είχα ησυχάσει συμμετείχα στα ομαδικά πειράγματα εις βάρος ενός παιδιού απ την αλβανία...Το μικρό του όνομα ήταν Σωκράτης,εμείς τον φωνάζαμε Σοκοφρέτα,τον είχαμε απομονώσει απ τις παρέες,όταν μας πλησίαζε κάναμε πως σιχαινόμαστε και άλλα τέτοια ωραία.Πέρασε ήρεμα ο καιρός στο δημοτικό...παρ ότι ήμουν το παιδί της δασκάλας,φορούσα γυαλιά και δεν έπαιζα ποδόσφαιρο δεν υπέφερα από πειράγματα...καμιά φορά πάνω στο παιχνίδι με πειράζανε αλλά ποτέ δεν ένιωσα ιδιαίτερα προσβεβλημένος,έβρισκα τρόπο να τα αντιμετωπίζω...Στο γυμνάσιο όμως άλλαξαν οι ισσοροπίες...στην πρώτη γυμνασίου bullying δεν είχα δεχθεί,όμως οι φίλοι μου από το δημοτικό είχαν πάει σε άλλο γυμνάσιο,εγώ δεν "κόλλαγα" ιδιαίτερα με τους συμμαθητές μου,δεν έκανα ουσιαστικές παρέες,δεν ήμουν ιδιαίτερα δημοφιλής και ούτε με ένοιαζε τόσο γιατί είχα φίλους οι οποίοι τότε πήγαιναν τρίτη γυμνασίου.Στη δευτέρα και στην τρίτη η κόλαση η ίδια!Τότε ανακάλυψα πως είμαι γκει,μίσησα τον εαυτό μου και δεν μου έφταναν όλα αυτά,είχα και έναν αλβανό από το τμήμα μου να με λέει κοροιδευτικά γκει,φυσικά κάθε φορά που το έλεγε έβγαζα καπνούς απ τα αυτιά και έσκαγα απ το κακό μου...Δεν ήμουν θυληπρεπής και ευτυχώς το κακό δεν ήταν εκτεταμένο,μόνο αυτός με κορόιδευε,όμως εγώ δεν βρήκα ποτέ το θάρρος να τον αντιμετωπίσω,να τον βάλω στη θέση του!Προς το τέλος της τρίτης γυμνασίου αφού με είχε πεθάνει στο δούλεμα και άρχισε να με αφήνει ήσυχο,ηρέμισα κάπως,άρχισα να ανοίγομαι και να κάνω λίγο περισσότερο παρέα με κάτι παιδιά από το τμήμα μου...Πηγαίνοντας λύκειο αποφάσισα να κάνω μια νέα αρχή και να πάω σε ένα άλλο λύκειο το οποίο είναι κοντά στο σπίτι μου,χρησιμοποιώντας αυτό το στοιχείο έπεισα τους γονείς μου να με στείλουν εκεί γιατί τρία χρόνια δεν τους είχα πει τίποτα για όσα περνούσα στο σχολείο...Ξεκινάω σε ένα καινούργιο λύκειο,προσπάθησα να είμαι πιο εξωστρεφής,κάτι κατάφερα,έκανα μερικές παρέες αλλά και πάλι ήμουν ο λίγο "νέρντουλας",ο "μαλλιάς",ο "καινούργιος"Ταυτόχρονα είχα αρχίσει να δένομαι με κάποια παιδιά από το φροντηστηριο αγγλικών που πήγαινα,τα οποία πήγαιναν σε ένα άλλο λύκειο...Επειδή στην πρώτη λυκείου οι επιδόσεις μου πιάσαν πάτο και οι αποσίες μου έφτασαν στο θεό δεν χρειάστηκε και πολύ για να πείσω τους γονείς μου να ξανα-αλλάξω λύκειο...Το καλοκαίρι που μεσολάβησε από την πρώτη στη δευτέρα λυκείου ήταν μια περίοδος αλλαγών...έκοψα κοντό το μαλλί,πήγα λίγο γυμναστήριο,έχασα κάτι περιτά κιλάκια που είχα,πήρα μηχανάκι,άρχισα να κάνω πάλι παρέα με κάτι παιδιά απ το γυμνάσιο που πήγαινα...σιγά σιγά δούλεψα πάνω στην ψυχολογία μου,στην αυτοπεποιθησή μου και στην αποδοχή της ομοφυλοφιλίας μου...Δευτέρα και τρίτη λυκείου στο νέο λύκειο πέρασαν υπέροχα!Παρέες εντός και εκτός σχολείου,παρέες που χάθηκαν και άλλες που κρατάνε μέχρι σήμερα :)Έτσι τελικά έφτασα τα 18 και σε ένα μήνα θα είμαι φοιτητής στην αθήνα στο τμήμα που θέλω! :DΑν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να αλλάξω κάτι αυτό θα ήταν οτί δεν θα πείραζα εκείνο το παιδάκι στο δημοτικό και θα έβαζα απ την αρχή στη θέση του εκείνο τον αλβανό συμμαθητή μου στο γυμνάσιο!Μπορεί να ήταν άσχημα τα δύο χρόνια στο γυμνάσιο,όμως νομίζω πως αυτές οι "κακουχίες" με ώθησαν να γίνω δυναμικότερος και πιο εξωστρεφής...Τελικά με τα χρόνια ο θυμός υποχώρησε,η στεναχώρια επίσης,οι πληγές έκλεισαν,εγώ προχώρησα στη ζωή μου και κακία δεν μου έμεινε για κανένα,ούτε εκδικιτικές τάσεις...