Δεν βλέπω να μετάνοιωσες για την πράξη του να βάλεις φωτιά για εκδίκηση όμως. Και μάλιστα όντας ένα παιδάκι της τρίτης δημοτικού. Άρα,αν συνυπολογίσω το γεγονός πως τιμωρήθηκες για αλλη "ζημιά",προφανώς έπαιρνες ηδονή απο τη καταστροφή.Επίσης είναι ενδιαφέρον το ότι θεωρείς πως η χειροδικία είναι θεμιτό μέσον για να λύσεις τις διαφορές σου με μια ενδεχομένως αδύναμη γριά (αφού εχουν περασει 30+ χρόνια όπως λές). Ενώ οργίζεσαι για το οτι χρησιμοποιήθηκε πανω σου,όντας παιδάκι (που σαφως ειναι καταδικαστέο). Αντιφάσκεις ξέρεις...Έχεις σκεφθεί οτι ίσως σε ακολουθεί ακόμα η ίδια οργή που είχες και τότε και καλό θα ήταν να μιλήσεις μ ένα ψυχολόγο ?Γιατί απο την εκφορά λόγου σου,μου φαίνεσαι περίπτωση ανθρώπου που έχει ακόμα μέσα του απωθημένα...Δεν σε χλευάζω,απλά ανησυχώ.
