Το bullying δεν το έφαγα γιατί ήμουν Λεσβία , εκείνη την εποχή (80's) μπορούσαν να αναγνωρίσουν την ομοφυλοφιλία στα αγόρια αλλά όχι στα κορίτσια . Λόγια της Μάνας μου : "Ναι ναι αγοροκοριτσο σκέτο είναι το παιδί μου αλλά όταν μεγαλώσει θα παντρευτεί και θα κάνει παιδιά" - Αμ δε χα χα . Το bullying το έφαγα γιατί ήμουν μικροκαμωμένη και μη αναπτυγμένη για την ηλικία μου , άρα εύκολος στόχος να σε χτυπήσουν, επίσης ήμουν ντροπαλή και συνεσταλμένη λόγω του ότι είχα έρθει απο Γερμανία και άρα το λεξιλόγιο μου δεν ήταν πλούσιο και έτσι προτιμούσα να μην μιλάω και επίσης μόλις είχαν πάρει διαζύγιο οι γονείς μου. Δύο άτομα ήταν που δεν με αφήσανε σε ησυχία και που παρασέρναν και τον όχλο εναντίον μου, μέχρι τη β' Λυκείου και ο ένας έγινε και γνωστός ποδοσφαιριστής του Ηρακλή!!! Τον βλέπω... και ακόμα μου ανάβουν τα λαμπάκια... Το χειρότερο bullying όμως ήταν όταν ο ίδιος ο δάσκαλος (άλλος ένας που δεν θα ξεχάσω ποτέ) ακολουθούσε τον όχλο και με χλεύαζε με το χειρότερο τρόπο!!! Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που με σήκωνε να πω μάθημα και όλη η τάξη με φώναζε χαζή και βλαμένη και επειδή από το σοκ δεν μπορούσα να πω μάθημα, ο Δάσκαλος μου φώναζε τα ίδια. Και στο σχολείο δεν ήθελα να πάω , και να αυτοκτονήσω ήθελα γιατί δεν άντεχα άλλο την κατάσταση. You know what? It gets better!!! Φιλιά πολλά Άρη μου από Σιγκαπούρη