#7 3) Για μένα δεν είναι κενή νοήματος η έννοια του λειτουργήματος. Σίγουρα βέβαια δεν σημαίνει κάτι που κάνεις (συστηματικά) αμισθί.Σημαίνει κάτι που κάνεις *και* για βιοπορισμό, αλλά είναι πιο σωστό (πιο τίμιο, αν θες) να μην το επιλέγεις αν δεν έχεις ειλικρινή κλίση προς τα εκεί και μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, οτιδήποτε.Ας πούμε αν είσαι σερβιτόρος, βιβλιοθηκονόμος, αθλητικός συντάκτης, προγραμματιστής Η/Υ, τραπεζικός υπάλληλος και δεν αγαπάς τη δουλειά σου (προσοχή, δεν λέω να είσαι απρόσεκτος και χύμα, λέω να μην την αγαπάς) είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να καταστρέψεις/μαυρίσεις τη ζωή κάποιων ανθρώπων. Μπορεί να βαρυγκομάς όταν ξυπνάς το πρωί αλλά, αν είσαι απλός προσεκτικός και τυπικός, η δουλειά βγαίνει, εσύ βιοπορίζεσαι, αν έχεις τον ελεύθερο χρόνο και τις διεξόδους σου όλα βαίνουν καλώς.Αν είσαι δάσκαλος και δεν έχεις ένα μίνιμουμ υπομονής, ένα μεράκι ή, το χειρότερο απ' όλα, αν βλέπεις μαζεμένα 8χρονα κι θες να τα δείρεις τότε ναι, φταις που διάλεξες αυτό το επάγγελμα, γιατί είναι και λειτούργημα, και παίρνεις στο λαιμό σου αθώους ανθρώπους. Κάτι αντίστοιχο ισχύει για τους ψυχολόγους και τους χειρουργούς.Έχουν υπάρξει εδώ εξομολογήσεις από ανθρώπους που έγιναν δάσκαλοι για την επαγγελματική αποκατάσταση και δεν αντέχουν τα παιδιά. Ε ούτε κι εγώ τ’ αντέχω για πάνω 1h, αλλά γι'αυτό ακριβώς η διδασκαλία ήταν το πρώτο επάγγελμα που απέρριψα ως ιδεά, ενώ άνετα θα έμπαινα σε αντίστοιχη σχολή. Και γι'αυτό νιώθω ότι έχω δικαίωμα να τους ψέξω όσους αποφάσισαν να πάρουν παιδάκια στο λαιμό τους.Το να πέσεις σε πωλητή υποδημάτων που δεν αγαπάει τη δουλειά του δεν είναι το ίδιο με το να πέσεις σε ψυχολόγο ή δάσκαλο που δεν αγαπάει τη δουλειά του, νομίζω όλοι συμφωνούμε σε αυτό.
