Σε γενικές γραμμές, όταν ένας ενήλικας αποφασίζει να χρησιμοποιήσει "εναλλακτική" ιατρική για τον εαυτό του, ποσώς ενδιαφέρομαι - ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να γελάω μαζί του, αλλά δεν με πειράζει - κακό του δικού του κεφαλιού κάνει.Εκεί που τρελαίνομαι είναι όταν παιδιά στερούνται ιατρικής βοήθειας για σοβαρές ασθένειες επειδή οι γονείς τους δεν πιστεύουν πχ στα εμβόλια, ή προτιμούν την αρωματοθεραπεία και την ομοιοπαθητική από έναν πτυχιούχο ειδικευμένο γιατρό για μια σοβαρή ασθένεια. Τότε θυμώνω. Στον εαυτό σας κάντε ότι θέλετε, στα παιδιά σας όμως έχετε την απόλυτη υποχρέωση να τα βοηθήσετε με τον πιο επιστημονικά ενδεδειγμένο τρόπο και οτιδήποτε άλλο θα έπρεπε να διώκεται ποινικά ως σοβαρή αμέλεια. Επίσης με τρελαίνουν και κάποιοι θρησκευόμενοι (σαν τους μάρτυρες του ιεχωβά) που απαγορεύουν μεταγγίσεις και εγχειρίσεις στα παιδιά τους και αυτά καταλήγουν να πεθαίνουν από κάτι θεραπεύσιμο όπως πχ σκωληκοειδίτιδα.