Αυτό το "Παραιτημένοι" (με κεφαλαίο π) μου φάνηκε κάπως όμορφο και κάπως λογοτεχνικό και μου θύμισε κάτι που γράφει ο Μίχαελ Έντε. Ελπίζοντας ότι θα το βρείτε ενδιαφέρον και ανησυχητικά ταιριαστό με την περίπτωση, παραθέτω το απόσπασμα. Είναι από την σύντομη ιστορία "Οι κατακόμβες του Μισραΐμ", σε μετάφραση Μαρίας Αγγελίδη:"Όποιος, αντίθετα, έμενε ικανοποιημένος που υπήρχε και βρισκόταν εδώ, χωρίς να ψάχνει νοήματα και αιτίες, περνούσε για μορφωμένος και φωτισμένος ανάμεσα στους Ίσκιους. Αυτή η νίκη κατά της γοητείας των ψευδαισθήσεων, έκανε τους εκλεκτούς να καμαρώνουν και τους έδινε το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται "Απο-γοητευμένοι" ή "Απο-γοητευτές". Το κύρος τους ήταν τέτοιο ανάμεσα στους υπολοίπους, που για το Λαό των Ίσκιων αλήθεια ήταν μόνο ό,τι είχε την πικρή γεύση της απογοήτευσης."Ή, όπως λέει πιο εύθυμα ο Αρκάς, στον γέρο η συμβουλή του γιατρού είναι σχετικά απλή: αν είναι νόστιμο, φτύσ' το.Παρεμπιπτόντως κε Δημοκίδη, μιας και είστε πιο ειδικός, σας αρέσουν τα παιδικά βιβλία του Έντε;