#1 Κατανοώ απολύτως τον προβληματισμό σου. Μόλις προχθές, σε σχολιάστρια που παραλλήλισε το μακιγιάζ με τη μαντήλα (ως κάτι που μπορεί να δείχνει καταπιεστικό αλλά δεν πειράζει αν είναι επιλογή της) είχα απαντήσει ότι αν το βάζει ψυχαναγκαστικά όλη την ώρα, κατακρίνει όσες δεν το χρησιμοποιούν και θεωρεί απαράδεκτο να παρουσιαστεί χωρίς αυτό τότε το μέικ-απ είναι φοβερά καταπιεστικό, ακριβώς όπως και η μαντήλα.Το ότι κάποια έχει ενστερνιστεί την νοοτροπία αυτή δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για καταπίεση, εσωτερικευμένη απλώς.Ωστόσο, το εν λόγω θέμα δεν εμπίπτει αποκλειστικά σε θέματα πατριαρχίας, γυναικείας καταπίεσης κλπ. Επίσης δεν αφορά απλώς τις δυτικές/καπιταλιστικές κοινωνίες.Η εξωτερική εμφάνιση είναι που απασχολούσε τους ανθρώπους πάντα. Το βλέμμα μας τραβάει ό,τι κρίνουμε ως ωραίο, και θέλουμε κι εμείς να τραβάμε τα βλέμματα έτσι.Από τις πλέον πρωτόγονες ως τις πλέον εξελιγμένες, οι κοινωνίες είχαν κάποια πρότυπα για την εξωτερική εμφάνιση, και (σχεδόν) όλοι ήθελαν να εναρμονίζονται με αυτά. Αυτό άλλωτε "επιβάρυνε" εξίσου τα δύο φύλα, άλλοτε περισσότερο το ένα (όχι πάντα τις γυναίκες).Απλώς, όντως, επειδή στους άνδρες έπεφτε περισσότερο το βάρος των "σωματικών" ασχολιών και του πολέμου, στις γυναίκες έμενε συχνότερα το καθήκον του καλλωπισμού. Για τους ίδιους λόγους, εκτός από το φύλο, οι συνήθειας του καλλωπισμού διέφεραν και ανάλογα με την κοινωνικοοικονιμική τάξη. Πχ. τόσο στην Αρχαία Αίγυπτο όσο και στην Κεντρική Ευρώπη του 18ου αι., οι άντρες και οι γυναίκες της ανώτερης τάξης βάφονταν εξίσου, ενώ των κατώτερων τάξεων καθόλου.Αν το σκεφτείς, το μακιγιάζ είναι από τις σχετικά λάιτ μεθόδους ευρέως διαδεδομένης* πρακτικής καλλωπισμού. Σκέψου το σπάσιμο των πελμάτων των κοριτσιών στην Κίνα, την επιμήκυνση λαιμού στη Βιρμανία, το τρύπημα και τοποθέτηση δίσκου στο κάτω χείλος ή στα αυτιά σε αφρικανικές και νοτιοαμερικανικές φυλές, ακόμη και το ξύρισμα φρυδιών και μετώπου στις ευρωπαίες ευγενείς του 15ου αι.Το αν οι άντρες θα αρχίσουν πάλι να δίνουν στην εμφάνισή τους τόση σημασία όση οι γυναίκες μένει να φανεί (οι ενδείξεις πάντως υπάρχουν, ενώ υπάρχουν και οι αντίστοιχες προϋποθέσεις: οι εργασίες που κάνουν τα δύο φύλα ταυτίζονται όλο και περισσότερο, καθιστώντας δευτερεύοντα τον "σωματικό" παράγοντα).Αντιθέτως, το να μην αποζητούν οι άνθρωποι, με διάφορους τρόπους, να επηρεάσουν την εξωτερική τους εικόνα είναι κάτι που δύσκολα μπορώ να το φανταστώ. Δείχνει πραγματικά συνυφασμένο με την ανθρώπινη φύση.* Αν μιλήσουμε για λιγότερο διαδεδομένες πάμε στις πλαστικές ή το τατουάζ και η συζήτηση φαρδαίνει πολύ.
