Μεγαλύτερη σε ηλικία από τον Άρη, θυμάμαι πολύ καλά την εποχή που βγήκε αυτός ο δίσκος και κυρίως τα έντονα αισθήματα αγαλλίασης και προσμονής για ένα καλύτερο αύριο, ακούγοντας το "μέρες καλύτερες θαρθούν". Γιατί πράγματι αυτή ήταν η εποχή του. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο περιμέναμε καλύτερες μέρες. Νιώθαμε ακόμα και τον "πλούτο" που σιγά σιγά ερχότανε χωρίς να ξέρουμε όμως ακριβώς τι ήταν αυτό, ούτε στο χειρότερο σενάριο φαντασίας δεν έπαιζε ή φούσκα που θα έσκαγε 15 χρόνια μετά, δεν φανταζόμασταν ότι θα τα σκατώναμε τόσο. Το οσμιζόσουν στον αέρα αλλά πιστεύω ότι πέρα από αντικειμενικές συνθήκες της εποχής (δεν ξέρω καν αν υπήρχαν ούτε είμαι σε θέση να τις αναλύσω) ήταν η ανάγκη μας για ένα καλύτερο αύριο. Αλλά ένα αύριο που είχε τις προϋποθέσεις και νομίζαμε ότι ξέραμε πως να το χειριστούμε. Σαν να είχε έρθει η στιγμή για να πάρουμε πίσω κάτι που επιτέλους μας άξιζε. Θυμάμαι να το ακούω τότε στο ράδιο του αυτοκινήτου και σχεδόν να παραληρώ συναισθηματικά. Εννοείται ότι αγόρασα από τις πρώτες το δίσκο.Κατά περίεργη σύμπτωση αναζήτησα να το ακούσω στις αρχές της εβδομάδας για την ειρωνεία και το κοντράστ στη σημερινή εποχή, επηρεασμένη και από τα πόστ του Άρη σχετικά με τον Σαββόπουλο. Με αισθήματα νοσταλγίας και εκεί που σκεφτόμουν πόσο έξω πέσαμε τελικά, με έκπληξη διαπίστωσα ότι λειτούργησε το άκουσμα και σαν βάλσαμο ψυχής συνάμα. Δεν τρέφω, όπως και οι περισσότεροι καμμιά αυταπάτη για το μέλλον αυτής της χώρας. Σήμερα τίποτα δεν είναι όπως τότε. Όμως βρε παιδί μου, δεν μπορείς να μη λυγάς σε τέτοιο στίχο και μουσική. Δεν μπορεί να μη σε κάνει να θέλεις να ελπίζεις ξανά. Κι ύστερα αυτός ο άνθρωπος, κάνοντας τον ίδιο του τον απολογισμό δεν μπορείς παρά να σκέφτεσαι ότι οι άνθρωποι δεν είναι κακό να αλλάζουν αν μόνο έτσι εξελίσσονται. Εγώ έτσι τον κρίνω τον Σαββόπουλο. Με τα λάθη του (άνθρωπος δεν είναι?) αλλά και την αλλαγή του στο πέρασμα του χρόνου. Θα ήταν αφόρητο να παρέμενε ακριβώς ο ίδιος στο πέρασμα τόσων χρόνων. Και τον βλέπω πιο όμορφο καθώς μεγαλώνει. Κι αφού αυτό συμβαίνει στους ανθρώπους κάπως έτσι γίνεται και με την ιστορία. Τα πάντα ρέουν και κάνουν κύκλους και κάποτε ..μέρες καλύτερες θαρθούν.Άτιμε Σαββόπουλε, με συγκίνησες πάλι.(ΥΣ. Λάθος θυμάμαι ότι ο Χρύσανθος τραγούδαγε το κομμάτι της γυναίκας στο τραγούδι?)