Θλίψη και αποτροπιασμό αισθάνεται όποιος περνάει από την περιοχή και βλέπει την βία των μεταλλευτικών επεμβάσεων επάνω σε μία εξαιρετικού κάλους παρθένα δασική περιοχή. Και από την άλλη εξίσου μεγάλη θλίψη και αηδία αισθάνεται όταν βλέπει την πρόχειρη και βάρβαρη τουριστική εκμετάλλευση της Χαλκιδικής, την εικόνα παραμέλησης και αθλιότητας που συναντάει κάποιος στα αρχαία Στάγιρα, τους γραφικούς ορμίσκους που έχουν γίνει σκουπιδότοποι... Στην χώρα που η φύση της υπαγορεύει το μέτρο, έχει χαθεί κάθε μέτρο.... Η βία εναντίον της φύσης θεωρείται στην σύγχρονη Ελλάδα περίπου αυτονόητη, καθόλου περίεργο που και η βία εναντίον προσώπων έχει αρχίσει να θεωρείται σχεδόν φυσιολογική, είτε από την εξουσία, είτε από την αντι-εξουσία. Λάθος παράδειγμα βρήκαν οι υμνητές της “ανάπτυξης” για να πλέξουν το εγκώμιό της. Αυτό που υμνούν είναι η Υπανάπτυξη.