καταρχάς αντιπαρέρχομαι τον λαϊκισμό όλου του άρθρου που ξεκινάει από τον τίτλο ήδη.Επίσης θέλω να σημειώσω πως δεν ειναι συγκρίσιμη η ικανοποίσηση που σου προσφέρει η ιδεολογία σου όταν το ένα εκ των δύο συγκρινόμενων μερών έχει πιάσει όπλο στα χέρια του για να την εφαρμόσει. Πάει να πει ότι έχει φτάσει σε ένα άλλο σημείο συνειδητοποίησης της ιδεολογίας του. Δεν σχολιάζω το καλό ή το κακό της πράξης. Αλλά είναι λίγο αφελές και απλοποιημένο να υποστηρίζουμε ότι ήταν παραμυθιασμένοι από την ιδεολογία τους. Υπάρχει μια απόσταση από το έχω μια ιδεολογία που με κάνει να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και να την περνάω καλά και το πιάνω όπλο και θυσιάζω -ΝΑΙ, ΕΔΩ ΑΦΕΛΩΣ- τον εαυτό μου για αυτόν τον κόσμο.