Ωραία τα λαικίστικα σχόλια, λίγο πολιτική (για όλα φταίει ο φιλελευθερισμός) ανάθεμα κ αν ξέρουν οι περισσότεροι τι στο καλό σημαίνει, λίγο συναίσθημα (μια κυριακή να δεί ο ανθρωπάκος τα παιδιά του), λίγο απ'όλα.Δεν διάβασα όμως κανέναν να γράφει υπέρ της κοπέλας που αποφάσισε να πάρει ΡΙΣΚΟ να ανοίξει μόνη της μια επιχείρηση. Που έχει ανάγκη να δημιουργήσει κάτι μόνη της γνωρίζοντας τους κινδύνους. Που αποφάσισε να θυσιάσει προσωπικό χρόνο ("δουλεύουμε 6 μέρες την εβδομάδα, 12 ώρες την ημέρα) προκειμένου να πετύχει το στόχο της (αυτό ειδικά πρέπει να ακούγεται τρομακτικό στους περισσοτέρους), το όραμα της, να δει το όνειρο της για επαγγελματική επιτυχία να πραγματώνεται. Αλλά ξέχασα, ένας άνθρωπος που σκέφτεται έτσι είναι αποκτηνωμένος, έχει χάσει το νόημα, έχει γίνει θύμα και είναι γρανάζι της "μηχανής". Μόνο στην Ελλάδα ό επιχειρηματίας, σε όποιο επίπεδο και όποια κλίμακα, είναι συνώνυμο του απατεώνα και είναι κατάπτυστος. Το όνειρο του Έλληνα, δουλειά γραφείου 9-5, που βέβαια στο δημόσιο το "κεκτημένο" είναι 7ωρο(!) και μετά διακοπές, αραλίκι, ήλιος, θάλασσα, καμιά γκόμενα, γιατί εμείς ξέρουμε! Εμείς ρε δεν είμαστε ρομπότ σαν τους "άλλους" εμεις ξέρουμς να ζούμε την ουσία της ζωής. Τελείωσανε αυτά! Όποιος θέλει και μπορεί πρέπει να μπορεί να ανοίγει το μαγαζί του, όποτε θέλει. Αρκετά με το φασισμό της τεμπελιάς και του ωχαδερφισμού! Σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο αυτά έχουν λυθεί προ πολλού. Μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και τριτοκοσμικές χώρες ακόμα τα συζητούν.