Πρωί-πρωί, πάω στη δουλειά μου και παρκάρω το αυτοκίνητο και πάω στο περίπτερο 15 μέτρα πιο κάτω να αγοράσω κάρτες στάθμευσης. Το περίπτερο είναι στον ίδιο δρόμο και έχω πλήρη ορατή επαφή με το αυτοκίνητο μου. Την ώρα που αγοράζω τις κάρτες, ένα τσογλάνι ήταν δεν ήταν 20 χρονών, της Δ.Α. σταματάει και βγάζει μπλοκάκι. Εκείνη τη στιγμή έπαιρνα τα ρέστα, του φωνάζω, με βλέπει, του δείχνω τις κάρτες που μόλις αγόρασα, με κοιτάζει και συνεχίζει απτόητος. Τρέχω στο αυτοκίνητο και αυτός αφήνει την κλήση στο παρμπρίζ και φεύγει. Του μιλάω και δεν δίνει την παραμικρή σημασία, σαν να μη με βλέπει. Ζητάω το όνομα του και με αγνοεί επιδεικτικά. Μούρχεται να του σπάσω το κεφάλι, αλλά δεν θέλω να πάω φυλακή για έναν αμόρφωτο άχρηστο, που πουλάει εξουσία από τα 20 του. Από μέσα μου τον καταριέμαι. Οι κατάρες μου τελικά έπιασαν!!!! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!