Θα μπορούσα εύκολα να πω ότι το άρθρο του κ.Δήμου έχει περιοριστεί απλά σε περιπτωσιολογίες και συμπτωματολογίες απόλυτα επιφανειακές.Λες και γράφτηκε για να καταδείξει σε τελική ανάλυση το πόσο ανεύθυνα οι εργατοπατέρες οδήγησαν τη χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα και ότι τελικά είναι οι μόνοι που ευθύνονται για τα χάλια μας.Φτάνει καταλήγοντας να πει ότι "Αυτοί, περισσότερο και από τους καπιταλιστές, αποζούν από την εργασία των άλλων. Κι έχουν μεταβάλει την Ελλάδα σε ένα δίκτυο συντεχνιών που βραχυκυκλώνει και εμποδίζει κάθε αλλαγή". Θα έλεγε κανένας ότι η τοποθέτηση στο κρεβάτι του Προκρούστη όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν συνέβη ποτέ. Εννοείται ότι αποδέχομαι όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων που αναφέρονται στο άρθρο. Δηλαδή ποιός είναι ο υπαινιγμός του αρθρογράφου, ότι παίξανε τα κακά αυτά παιδιά(εργατοπατέρες) το παιχνίδι της άρχουσας τάξης και ότι αν δεν υπήρχαν εργατοπατέρες θα ήτανε όλα "μέλι-γάλα"; Πολύ άδικο και ισοπεδωτικό το άρθρο και λυπάμαι που γράφεται από έναν εργαζόμενο για εργαζόμενους, θέλοντας να υποτιμήσει το πνευματικό μας επίπεδο και παραβλέποντας ότι τα τελευταία δύο χρόνια χάθηκαν εργασιακά δικαιώματα εκατό χρόνων εξαιτίας των συνδικαλιστών λες και τόσα χρόνια τα δικαιώματα αυτά τα παρείχε απο μόνη της οικιοθελώς η πλουτοκρατία. O tempora o mores κ.Δήμου !!!