και ποιος ειπε οτι τα στελεχη των επιχειρησεων στην αμερικη δεν ειναι ψυχασθενεις?το αρθρο περιγραφει με ακριβεια μια πραγματικοτητα: οσοι μπαινουν σε καλα bussiness schools αυτοματα θεωρουν τους εαυτους τους ανωτερους απο τους υπολοιπους.το παραμυθακι παει: ΜΒΑ σε ivy league, μετα στελεχος σε μεγαλη εταιρεια και οποσδηποτε VP πριν τα 30 και μετα παμε για τα μεγαλα.η ψυχασθενεια λοιπον πεφτει συννεφο. πολλα λεφτα απο τα 22, που δεν τα χαιρεσαι γιατι δουλευεις τρελλες ωρες, κανιβαλιστικος ανταγωνισμος που σημαινει οτι πρωτα φυλας τα νωτα σου και μετα νοιαζεσαι για την εταιρεια. ολοι γυρω σου ειναι οιωνει εχθροι που στεκονται εμποδιο στην καριερα σου και αλλα τετοια ομορφα.αυτη ειναι η επιχειρηματικη κουλτουρα της αμερικης. ομως και τα πανεπιστημια δεν καναν τιποτα να αλλαξουν αυτη την κουλτουρα. πεφταν τα δολλαρια απο τα διδακτρα και ολοι οι καθηγηταδες μοκο. εχουν βρει και την μπιζνα με τα επι πλρωμη αρθρα και τις ηλεκτρονικες εφημεριδες και εχουν βουτηξει κι αυτοι στην απαθεια και την σαπιλα.το ολο συστημα στην αμερικη ειχε αποκτησει μια μεταφυσικη διασταση, οπου ολα γινοταν αυτοματοποιημενα και προκαθορισμενα. until reality checked in.
