Επίσης, όπως είπε και κάποιος συνομιλητής απ' το πάνελ, το ΜΒΑ έχει (μεγαλύτερο) νόημα να γίνεται από άτομα που προέρχονται από εξω-διοικητικούς χώρους (π.χ. Βιολόγοι, Μηχανικοί, Πολιτικοί Επιστήμονες κτλ. κτλ.). Τώρα, το να έχει τελειώσει κάποιος Οργάνωση και Διοίκηση και να πάει να ρίξει κι ένα ΜΒΑ..., γιατί; 8 στα 10 μαθήματα θα είναι πάνω κάτω τα ίδια.Σε αυτό, όμως, που λέει ο έτερος συνομιλητής του πάνελ, ότι το ΜΒΑ το κάνει και ο γιατρός κι ο δικηγόρος που θέλει ν' ανοίξει τους ορίζοντές του..., εγώ λέω ότι οι ορίζοντες ανοίγουν και με το να πας σε μια βιβλιοθήκη και να κατεβάσεις υλικό για 30 διαφορετικές θεματολογίες (ακόμα και με το Ίντερνετ "ψάχνεσαι"/μορφώνεσαι σήμερα, πόσο μάλλον με κάτι δωρεάν e-learning και live παρακολουθήσεις). Αυτός που έχει να σκάσει ένα 100άρι χήνες στο Χάρβαρντ και στο Γέιλ, ο γιατρός κι ο δημοσιογράφος που άφησαν 2 χρονάκια το επάγγελμά τους στην άκρη για να πάνε να παρακολουθήσουν ένα ΜΒΑ, ενδεχομένως και σε άλλη χώρα..., σημαίνει ότι είχε(-αν) μια τρανταχτή ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ να το κάνει(-ουν) αυτό. Πείτε μου ποιος -έστω μεσαίος (στην ιεραρχία)- εργαζόμενος στην Ελλάδα του σήμερα μπορεί να αφήσει 2 χρόνια τη δουλειά του και να πάει να κάνει μεταπτυχιακό. Και να πιστεύει ότι όταν το πάρει το χαρτί η θέση θα τον περιμένει. Ή να πιστεύει ότι το 2015 θα βρει δουλειά και το ΜΒΑ του θα "γράφει στο φακό". Μη μου πείτε ότι κάποιες επιχειρήσεις σου το πληρώνουν το μεταπτυχιακό. Αυτά ήταν... λααααστ γίερ (και πολύ αμφιβάλλω). Κι αν συνεχίζουν και το κάνουν 5-6 εταιρείες σε όλη την Ελλάδα..., δε σημαίνει ότι αυτός είναι ο κανόνας. Μακάριοι οι εργαζόμενοι που λαμβάνουν μετεκπαιδεύσεις και τους στέλνουν σε σεμινάρια και τους επιδοτούν γλώσσες και πιστοποιήσεις. Αλλά πού;;! Ξαναλέω, για να μη βγείτε και πείτε τα δικά σας: μιλάω για την Ελλάδα του σήμερα.Αν κάποιος από εμάς εδώ που το συζητάμε πιστεύει ότι στην 'corporate' ιεραρχεία ανεβαίνεις μόνο και μόνο επειδή κάποια στιγμή έκανες ΜΒΑ... κλάφ' τα Χαράλαμπε με την υποκρισία. Πείτε μου αν μπορεί να στεριώσει άνθρωπος σε ελληνική επιχείρηση σήμερα, σε "καλή θέση"/"καλό τμήμα" (δε μιλάμε να περνάει τιμολόγια..) αν: 1. ο μπαμπάς του δεν είναι "κάποιος" (πώς άλλωστε μπήκε στην εταιρεία;;) + 2. δεν έχει τελειώσει Κολέγιο, Μωραίτη, Κωστέα Γείτονα + 3. δεν έχει περάσει από ALBA / LSE ή αμερικάνικο Παν/μιο. Δε μιλάω να μου πείτε 2-3 περιπτώσεις που αποτελούν εξαίρεση. Προφανώς. Μιλάω γι' αυτό που τουλάχιστον εγώ βλέπω και στην εταιρεία που δουλεύω και απ' αυτά που μου λένε γνωστοί και φίλοι για τις δικές τους δουλειές.Πού καταλήγουμε, λοιπόν;; Αν δεν έχεις το οικονομικό μπακγκράουντ απ' το σπίτι.. μην την ψάχνεις και πολύ τη δουλειά. Γιατί αν δεν υπάρχει το παραδάκι, το πολύ να τελειώσεις το ψωροκωστενέικο ΑΕΙ και να μπεις στη σειρά με άλλα 2 εκατομμύρια υποψηφίους. Και όπως λέει και τρίτος συνομιλητής του πάνελ, μην αρχίσουμε να μιλάμε για υποτροφίες... Σε ποιους και πώς παρέχονται;; Τι ποσοστό των φοιτητικών εξόδων καλύπτουν;; Πόσοι πια είναι αυτοί που τις παίρνουν;; Γιατί αν στους 100 ΜΒΑίτες οι 2 είναι με υποτροφία... για μένα αυτό δεν αλλάζει την πατέντα.Και προς τα 'κει πάει το πράμα, έτσι;; Παιδεία και πτυχία που θα έχουν να πληρώνουν και να ψωνίζουν μόνο οι πολύ ευκατάστατοι, 2-3 αριστούχοι με υποτροφία για να σπάει η μονοτονία και να φρεσκάρεται ο αέρας στο δωμάτιο και από 'κει και πέρα το χάος για τους υπόλοιπους: ένα ξεροκόματο για ανάγνωση, γραφή και τεχνική εκπαίδευση και στη σειρά για 100 ευρώ. Και θα παρακαλάμε να μπούμε σε καμιά εταιρεία ως καθαρίστριες μπας και μας προσέξει κανά μεγαλοστέλεχος και μας αξιοποιήσει στο φωτοτυπικό και τις τρυπούλες.
