"Έκανε διάφορα, θύμωσε, άλλαξε μια και δυο κομματικές προτιμήσεις, βγήκε στους δρόμους και ύστερα ξανακλείστηκε σπίτι."-----Σοβαρά, αυτό εισέπραξες από τον λαό; Νομίζω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο Ελληνικός λαός είναι βαθύτατα συντηρητικός. Κάτι η, ακόμα έντονη, σχέση του με τη θρησκεία και την Εκκλησία, κάτι οι ταραγμένες ιστορικές περίοδοι που έχει ζήσει και τις κουβαλάει έντονα στην ιστορική του μνήμη, τον έχουν κάνει δύσπιστο και πάντα σε αναμονή για το πότε θα πέσει το ... άλλο παπούτσι. Κι όμως, αυτός ο λαός κατάφερε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να κάνει τρείς τεράστιες υπερβάσεις. Πήρε, κατ' αρχάς, ένα παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που στήριζε επί δεκαετίες, και το έκανε χώμα. Και μετά, αυτός ο ίδιος συντηρητικός λαός έκανε την ακόμα μεγαλύτερη, για τα δεδομένα του, υπέρβαση. Ψήφισε ... αριστερά. Ψήφισε τα κουμμούνια και τις σοβιετίες και το "θα μας πάρουν τα σπίτια μας". Και, τέλος, ήρθε το Δημοψήφισμα, που καλό θα ήταν να μην το ξεχνάμε γιατί το ποσοστό του ΟΧΙ ήταν κυριολεκτικά συνταρακτικό. Το 62% δηλώνει, για μένα, την υπέρτατη υπέρβαση. Δεξιοί και αριστεροί, κεντρώοι και λοιποί βάλανε στο τραπέζι τον φόβο για την πιθανή καταστροφή τους, αυτήν που τους λέγανε ότι θα επέλθει από μια έξοδο της χώρας από το ευρώ και ... τον αποδέχτηκαν, Κάπου μέσα τους γνωρίζαν και γνωρίζουν ότι κάτι πάει πολύ λάθος και για να διορθωθεί ίσως αξίζει τελικά να κλωτσήσουν την καρδάρα με το γάλα. Τώρα, θα μου πεις, αποτέλεσμα ουδέν. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τον λαό. Έχει να κάνει τους με πολιτικούς που διαπράττουν κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα το ένα μετά το άλλο. Η θέληση και γνώμη του λαού δεν εισακούγεται. Η Δημοκρατία λειτουργεί ως βιτρίνα για την αποικιοκρατία. Ο ΓρΑΠ βγήκε με το σύνθημα "λεφτά υπάρχουν". Αυτή ήταν η προεκλογική του υπόσχεση και το προεκλογικό του πρόγραμμα. Δεν το τήρησε. Ο Σαμαράς βγήκε μετά από δύο (ή τρία;) άκρως αντι-μνημονιακά Ζάππεια. Άλλαξε ρότα μισή ώρα μετά την νίκη του και το προεκλογικό του πρόγραμμα δεν το τήρησε. Ο Τσίπρας βγήκε για να "σκίσει τα μνημόνια". Αυτό ήταν το προεκλογικό του πρόγραμμα. Δεν το τήρησε και μάλιστα με χυδαιότητα μεγαλύτερη κι απ' αυτή του Σαμαρά. Τρία κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα (έτσι το λένε όταν κάνεις τα αντίθετα απ' όσα προεκλογικά έχεις προτείνει και βάσει αυτών έχεις εκλεγεί) το ένα πίσω απ' τ' άλλο. Ποιά άλλη ειρηνική λύση έχει ένας λαός πέρα από την ψήφο του; Και τι παραπάνω να κάνει, όταν βλέπει να τον φτύνουν στα μούτρα και να τον αγνοούν, πέρα από το να κλειστεί στο σπίτι του; Η μόνη άλλη λύση είναι να κατέβει στο δρόμο έτοιμος πια να σκοτώσει και να σκοτωθεί. Κι αυτό είναι μεγάλη απόφαση. Αλλά με τη χώρα να μετατρέπεται ολοταχώς σε failed state, καλό θα ήταν να μην είμαστε σίγουροι για τίποτα. Έχουμε μπει πλέον σε αχαρτογράφητα νερά.
