Έτσι όπως το έγραψα έχεις δίκιο να ενίστασαι διότι όντως φαίνεται σαν να την θεωρώ κακή επειδή τη βαριέμαι. Καμία σχέση. Πολύ κάτω του μετρίου θεωρώ την τεχνική της. Και γι' αυτό τη βαριέμαι, εξάλλου - και όχι το αντίστροφο! Η τεχνική της είναι απολύτως παιδαριώδης και μπορεί να την πετύχει ο οποιοσδήποτε ευφάνταστος άνθρωπος : Γίνεται ένα έγκλημα. Mαζεύονται(ή βρίσκονται ήδη) είκοσι-τριάντα νοματαίοι. Πιθανοί ύποπτοι όλοι. Διαχέονται στοιχεία για τον κάθε έναν καθώς και την σχέση του με τον άλλον/τους άλλους. Μερικά από αυτά (ή και όλα αυτά) είναι εξαρχής ενδείξεις για την ενοχή του εκάστοτε χαρακτήρα. Καλά μέχρι εδώ. Από εκεί και πέρα όμως, το πού βρίσκονται οι συνδετικοί κρίκοι μεταξύ της εγκληματικής πράξης και του ατόμου/ων που την διέπραξε και την διαδικασία στην οποία μπήκε/αναγκάστηκε/συνέβη/ακολούθησε να μπει για να την διαπράξει είναι ένα ανόητο παζλ που όλα τα κομμάτια ταιριάζουν δυνητικά με όλα τα άλλα. Καμία κατεύθυνση δεν πρόκειται να σου δώσει - έστω και υποδορίως - η Christie έτσι ώστε μια κάποια υπόθεση να ξεχωρίζει ως πιο πιθανή από μια άλλη ή έστω να αρχίσεις να ξετυλίγεις εσύ το κουβάρι στο μυαλό σου κρατώντας αξιοποιήσιμα εφόδια (όλα είναι απολύτως εξίσου αξιοποιήσιμα μέχρι το τέλος - μόνο που όλα = κανένα). Για να πεις στο τέλος "Μα πώς είναι δυνατόν να μην το είχα καταλάβει;;! Aσφαλώς! Αυτός θα ήταν ο δολοφόνος, ήταν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία και οι συνδέσεις τους μπροστά μου όλη την ώρα, αλλά η ατμόσφαιρα του βιβλίου, το φόντο, το ένα ή το άλλο πολύ ενδιαφέρον τέχνασμα ή αφήγημα ή παράλληλη ιστορία με παραπλανούσε από την ορθολογική σκέψη. Μάγισσα συγγραφέα!". Αυτό δεν το είπα ποτέ με την Christie ενώ το έχω πει με αρκετούς άλλους αστυνομικούς συγγραφείς (που μπορεί και να μην ήταν αμιγώς του αστυνομικού μυθιστορήματος). Λοιπόν, αυτή την τεχνική της Christie την ξέρει και η γάτα μου. Σημασία έχει η τεχνική σου να είναι τέτοια που να καθιστάς τον αναγνώστη ανίκανο προς στιγμήν να σκεφτεί με τρόπο σαφή και καθαρό - ενώ φαινομενικά τίποτα δεν τον εμποδίζει - και αυτό είναι το ταλέντο σε αστυνομικά έργα τύπου "whodunnit"! Αυτό είναι που δεν μπορεί να κάνει ο καθείς. Τί να το κάνω να μου λέει ποιά είναι όλα τα σωστά αποδεικτικά στοιχεία στο τέλος (χώρια που κρύβει μέχρι το τέλος τα μισά από τον αναγνώστη - πολύ έξυπνο κι αυτό, τί να σου πω, κανείς δεν θα το κατάφερνε... και με τιμάει και πολύ σαν αναγνώστρια, ε;) ενώ κάλλιστα ο συνδυασμός θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε άλλος. Τα long shot guesses δεν είναι για τη λογοτεχνία, είναι για το καζίνο. Άσχετο : Τον Bergman κι εγώ τον βαριέμαι, παρομοίως. (lol)