Εγώ το διάβασα αλλιώς. Σαν παραδοχή μιας δεδομένης κατάστασης. Πως στην κοινωνία που ζούμε -μας αρέσει, δεν μας αρέσει- έχεις άλλη αντιμετώπιση ανάλογα με την εμφάνισή σου. Το οποίο δεν είναι τελείως παράλογο αν το καλοσκεφτείς. Ασφαλώς, δεν μιλάω για φυσικά χαρακτηριστικά, αλλά για το ντύσιμο. Ζούμε σε μια εποχή που τα ρούχα δεν αποτελούν μόνο μέσο για την προστασία των κλιματολογικών συνθηκών, αλλά εκφράζει την προσωπικότητα του καθενός. Μας ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, αλλά ταυτόχρονα μας εντάσσουν και σε ομάδες. Είσαι πανκιό, ντύνεσαι ανάλογα - Είσαι γιάπης, το ίδιο. Ο καθένας με το προσωπικό του στίγμα, αλλά μέσα στα γενικότερα πλαίσια αυτού που θέλει να εκφράσει. Αν δεν το πιστεύεις αυτό προσπάθησε να πας σε μια συνέντευξη για δουλειά γραφείου, με σκισμένο τζην, ξεθωριασμένη μπλούζα Nirvana και Allstar 'ξώφτερνο. Και αν σε πάρουν τηλέφωνο ποτέ, εμένα να μου τρυπήσεις την μύτη. Για να τελειώνω, άλλο η αποδοχή του διαφορετικού και άλλο η κατανόηση της πραγματικότητας με όσους περιορισμούς αυτή επιφέρει.