Αν μου επιτρέπεις, να υπενθυμίσω την αρνητική αριστερά θέση... όχι πως μέχρι τώρα έχω πειστεί ότι έχουμε αριστερή κυβέρνηση.Προσωπικά δεν εντοπίζω το πρόβλημα στην θέση των εδράνων που κάθονται (με σαφείς ακραίες εξαιρέσεις). Πέρα από κομματικές ιδεολογικές προσλαμβάνουσες, μιλάμε για μια άκρως συντηρητική χώρα όπου οι καριερίστες τουλάχιστον πολιτικοί που ανακυκλώνονται (με μειοψηφία τις νέες φωνές κάθε τετραετίας) δρουν με γνώμονα το πολιτικό κόστος. Η ελληνορθόδοξη ελληνική δημοκρατία, κατοχυρώνεται από το ίδιο το σύνταγμα και η πολιτική εξουσία επιλέγει να γίνεται εκφραστής του μέσου ψηφοφόρου (και όχι πολίτη), παρά να φροντίσει για την παιδεία αυτού σε θέματα κοινωνικής ευαισθησίας (μεταξύ άλλων). Το ευτύχημα είναι πως στους κόλπους της εκκλησίας, μπορεί κανείς να βρει Άγιους Πατέρες που πραγματικά κηρύττουν την αγάπη για τον συνάνθρωπο με βάση τον λόγο του Κυρίου. Το δυστύχημα είναι πως τέτοιοι κληρικοί σπανίζουν και η συντριπτική πλειοψηφία (τους οποίους πληρώνουμε εμείς ως δημοσίους υπαλλήλους) διαλαλούν το μίσος προς τον συνάνθρωπο, ενώ μερίδα αυτών εμπλέκονται σε πλήθος εγκλημάτων (με μερικά από αυτά να υποβοηθούνται από το κράτος με την ανοχή της κοινωνίας, όπως πχ ο προσηλυτισμός με υποχρεωτικά θρησκευτικά και σχολικούς εκκλησιασμούς, μέχρι και βάφτιση πριν ο πιστός να το έχει επιλέξει, ακόμη και οικονομικά όπως το "Βατοπέδι").