Απ το πρωι που το διαβαζω κλαιω θελω κατι να γραψω, σταματαω, ξαναδιαβαζω! Κλαιω για ολα τα γατια γαι ολες τις ζωντανες ψυχες που εχουν αδοξο τελος! Κλαιω για την Γραφιτα μου, την συντροφια μου, που της ελεγα οτι οταν μεγαλωσει θα γινει ανθρωπος, κλαιω γιατι εσβηνε σιγα σιγα διπλα μου κ ο κτηνιατρος - εγκληματιας με διαβεβαιωνε οτι ειναι αγχωμενη απ τη ζεστη, κλαιω γιατι δεν μπορεσα να την βοηθησω! Όμως κλαιω κρυφα γιατι κανενας δεν μπορει να καταλαβει!
