Αααααχ πίστεψέ με, όταν και εγώ πρωτοαντίκρυσα την Πάτρα για να πάω να βρω σπίτι και να σπουδάσω, όχι απλώς βούρκωνα, έκλαιγα με λυγμούς. Δεν μου άρεσε καθόλου, ήθελα επειγόντως πίσω την Αθήνα και τους ανθρώπους της. Σε καταλαβαίνω. Όμως μπορώ να σου εγγυηθώ κάτι...όταν θα έρθει η ώρα να φύγεις από εκεί, θα είσαι ένας άλλος άνθρωπος, γεμάτος από εμπειρίες και ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ. Θα κλαις ξανά, περισσότερο, για να μη φύγεις. Κορίτσι μου, ετοιμάσου να ζήσεις την ωραιότερη περίοδο της ζωής σου. Και φρόντισε να την ζήσεις τέλεια, μέχρι την τελευταία ρανίδα. Σε ζηλέυω πολύ και σου εύχομαι καλή τύχη!!!!!