Το Ολοκαύτωμα είναι σχετικά πολύ φρέσκια υπόθεση. Η διασπορά των Εβραίων έχει ξεκινήσει αιώνες πριν την Σύγχρονη Εποχή. Κατ' αρχήν, η λέξη Άραβας προσδιορίζει το θρήσκευμα και δεν αποτελεί φυλετικό προσδιορισμό - η φυλετική καταγωγή εβραίων και αράβων είναι κοινή και είναι η σημιτική, η οποία ήταν ανέκαθεν πολεμοχαρής. Πότε βρίσκουμε τους εβραίους αιχμάλωτους στην Αίγυπτο των Φαραώ, πότε αιχμάλωτους στη Βαβυλώνα.Μετά ήρθε η κατάκτηση της περιοχής από τους Μακεδόνες του Μεγαλέξανδρου και η επαφή των εβραίων με έναν πολιτισμό που ήταν εντελώς ξένος προς τα δικά τους ήθη ώθησε πολλούς στη διασπορά. Μετά ήρθε η ρωμαϊκή κατάκτηση - ένας πολύ σκληρός κατακτητής – όσοι δεν μπόρεσαν να εκρωμαϊσθούν ή να συνεργαστούν με τους κατακτητές έφυγαν κι αυτοί για άλλα μέρη. Μετά εμφανίστηκε το ψώνιο ο Παύλος (ο Απόστολος) και δημιούργησε τη νέα θρησκεία που εμφάνιζε τον Ιησού ως τον Μεσσία που όλοι περίμεναν και η οποία θρησκεία είχε πολύ μεγάλη απήχηση εκείνη την εποχή που πολλοί άνθρωποι βίωναν την σκλαβιά των Ρωμαίων και τον εξευτελισμό (ο Παύλος ήταν πονηρός και χρησιμοποίησε πολλούς μύθους της εποχής για να στήσει το μαγαζάκι του).Με την διάδοση του χριστιανισμού, τον ερχομό των διαφόρων βαρβαρικών φυλών (βάνδαλων, γότθων κ.λπ.) που τελικώς εκχριστιανίσθηκαν, και τελικά με την πτώση της Ρώμης και την δημιουργία των πρώτων ευρωπαϊκών «κρατών», οι εβραίοι της διασποράς είχαν σκορπίσει σε όλη την Ευρώπη. Αντιμετώπιζαν όμως σε πολλά μέρη την κατακραυγή των ντόπιων χριστιανών (της καθολικής εκκλησίας, που ζήτησε και συγνώμη πρόσφατα) γιατί θεωρούνταν αρχετυπικά υπεύθυνοι ως οι δήμιοι του «Μεσσία» τους, αυτοί που τον οδήγησαν στη σταύρωση. Έτσι δεν τους άφηναν σε χλωρό κλαρί όπου κι αν πήγαιναν. Πάντα ζούσαν ως χωριστές κοινότητες, ήταν δακτυλοδεικτούμενοι, μέχρι να γίνει κάποια ταραχή και να εκδιωχθούν από τον τόπο που ζούσαν. Το αποκορύφωμα των διωγμών ήταν κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα με την Ιερά Εξέταση (πρωταρχικά στην Ισπανία), όπου αναγκάζονταν να προσηλυτιστούν στον χριστιανισμό και παράλληλα παρακολουθούνταν αν τελούσαν μυστικά τις εβραϊκές τους συνήθειες. (Πολλοί Ισπανο-Εβραίοι κατέληξαν στην Ολλανδία κατά τον Μεσαίωνα.) Η διαφορά είναι ότι στη διασπορά τους οι Εβραίοι κάθε άλλο παρά πολεμοχαρείς ήταν. Ήταν φιλήσυχοι έως δειλοί, αλλά εργατικοί και προσηλωμένοι στις παραδόσεις τους, γι’ αυτό και οι επιχειρήσεις τους πάντα ανθούσαν. Αυτό το τελευταίο αποτελούσε και αντικείμενο φθόνου. Τα περί συνωμοσιών και τα λοιπά δεν είναι της αρμοδιότητάς μου, οπότε τα παραβλέπω.Τα υπόλοιπα τα ξέρεις.
