“Το σπίτι με περιμένει. Είναι το καταφύγιό μου, μακριά από τα κουδούνια του Palais Royal. Το απόλυτα παράλογο πείσμα του φυτικού βασιλείου γίνεται εκεί το παράδειγμά μου. Ξαναβρίσκω αναμνήσεις της εξοχής θαμμένες στο χρόνο, τότε που ονειρευόμουν το Παρίσι, όπως χρόνια αργότερα θα ονειρευόμουν να αποδράσω απ’ αυτό. Τα νερά στις δεξαμενές και το φως του ήλιου ζωγραφίζουν στους τοίχους του δωματίου μου κυματισμούς σαν από ψεύτικο μάρμαρο. Η άνοιξη ξεφαντώνει παντού.”http://gayrightsgreece.blogspot.gr/2010/09/20.html