Ο οδηγός έκανε καλά που είπε στην κυρία να βγει έξω. Το ίδιο και οι δυο κυρίες που δεν της επέτρεψαν την επανείσοδο. Όποιος ξέρει τί βοηθάει και τί όχι στην κρίση πανικού, καταλαβαίνει τι λέω. Το πώς ερμήνευσε ο άνθρωπος που έγραψε το κείμενο αυτό τις κινήσεις του οδηγού και των κυριών, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Κρίνοντας κι απ΄την ευκολία που χαρακτηρίζει (ζόμπι, νεκροί, ζωντανοί, ζεστοί, παγωμένοι), μάλλον πρόκειται για άτομο που δεν έχει καταλάβει ότι αυτό που παίζει ρόλο στη ζωή είναι τι κάνεις και πώς το κάνεις κι όχι αυτά που λες.. Απ΄όσο διάβασα στο κείμενο, άλλοι ήταν αυτοί που συνέτρεξαν σε βοήθεια. Ο γραφών απλά έβγαλε τα σωψυχά του, ΟΚ δικαίωμά του. Θα είχε άλλη βαρύτητα αυτή η κατάθεση ψυχής αν είχε πράξει, καθώς λέει ότι ξέρει από κρίσεις πανικού. Τέλος, και πιο σημαντικό απ΄όλα, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αναδείξει το θετικό, το γεγονός ότι υπήρξαν άνθρωποι που βοήθησαν στην πράξη. Τότε, ναι, θα επρόκειτο για ένα πραγματικά ωραίο κείμενο που εμπνέει. Αλλά, το δράμα πουλάει. Γιατί δεν κάνεις ένα πείραμα, lifo? Βάλε τους συντάκτες σου να γράψουν για καθημερινά, δύσκολα περιστατικά από δυο όψεις, τύπου άσπρο-μαύρο, νεκροί-ζωντανοί, ζόμπια και λοιποί. Και μετά, μέτρα σχόλια και επισκέψεις.
