Πολλά συγχαρητήρια για το συγκινητικότατο κείμενο. Δε θα μπορούσε κανένας να το γράψει για μένα, μα εσύ τα κατάφερες. Πέτυχες τα πάντα. Τους ορόφους με τα ψώνια. Το μεγαλύτερο σπίτι πάνω στο χρόνο στην αύξηση. Τις φακές. Με τον πρώτο μισθό όντως κεράσαμε φίλους και αρχίσαμε να ντυνόμαστε. Η βαλίτσα απείραχτη για 10 μέρες μετά. Είσαι μέσα στο μυαλό μου. Σε ευχαριστώ πολύ. Και για όσους δεν το πιάνουν, αν δεν έρθεις Αγγλία, γιατί είναι 100% από Αγγλία δεν θα καταλάβεις. Ούτε παραπονιέμαι, ούτε κλαίγομαι, αλλά το τι τραβάει ένας άνθρωπος που φεύγει στο εξωτερικό το ξέρει μόνο αυτός. Δεν είναι εύκολο μάγκες. Θέλει κοχόνες. Να σε καλά!