Ο Yedihael Canat άρχισε να φωτογραφίζει ένα χρόνο αφότου τελείωσε το σχολείο γιατί βαριόταν. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει τους φίλους του με τους οποίους έκαναν σκέιτ, έπιναν και ξόδευαν τον χρόνο τους. «Ήταν ένας τρόπος για να κάνω κάτι και ταυτόχρονα αισθανόμουν ότι μετέτρεπα τη βαρεμάρα μου σε κάτι κουλ», λέει. «Ένιωθα ότι έκανα κάτι, ακόμα κι αν δεν έκανα».
Τελικά έφτασε να παράγει ένα μεγάλο αριθμό εικόνων- κυρίως από τους φίλους του να φτιάχνονται, να σέρνονται γυμνοί στα συχνά πάρτι που διοργάνωναν ή να κάνουν κόλπα με το σκέιτ τους στο τσιμέντο. Οι δυνατά φλασαρισμένες φωτογραφίες του έχουν το πνεύμα της ηδονιστικής νιότης με μια συναρπαστική αίσθηση εγκατάλειψης στην αναζήτηση της απερίσκεπτης απόλαυσης. Ακριβώς έτσι, το TalkShit άρχισε να διαμορφώνεται.
Το mixed-media zine συνδυάζει τις φωτογραφίες του Yedihael με τα εικονογραφημένα σενάρια του φίλου του Arthur Hun. «Δεν ήμουν εκεί όταν τραβούσε τις φωτογραφίες οπότε υπήρχε ένα κενό ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αντίληψη μου για τη σκηνή» λέει ο Arthur. «Προσθέτοντας σχέδιο είναι ένας τρόπος να εκφράσω αυτό που φανταζόμουν ότι απεικόνιζε η φωτογραφία. Σου επιτρέπει να πεις περισσότερα αλλά σαν εξωτερικός παρατηρητής. Οι εικονογραφήσεις έγιναν πολύ αυθόρμητα- ζωγράφισα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν είδα τη φωτογραφία».
Ο τίτλος προέκυψε από μία επιβεβλημένη συνήθεια όταν περνάς μια ευχάριστη μέρα κάνοντας σκέιτ. Ο Yedihael εξηγεί: «Μια κλασικά καλή μέρα περιλαμβάνει 80 τοις εκατό κουβέντα για βλακείες και 20 τοις εκατό σκέιτ. Οι φωτογραφίες του zine έχουν αυτό το κοινό ότι δηλαδή τραβήχτηκαν σε στιγμές που δεν κάναμε σκέιτ και λέγαμε βλακείες».
Ο φωτογράφος διατηρεί μια ιστοσελίδα την thorough online journal όπου ανεβάζει τις περιπέτειές του με τους φίλους του στο Παρίσι καθώς συχνά εξερευνούν τη πόλη αναζητώντας ένα καινούργιο κουλ σημείο για βίντεο και φωτογραφίες. Αλλά η δημοσίευση του zine ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. «Η έκδοση του TalkShit ήταν ένας τρόπος να βρεθείς πιο κοντά στους ανθρώπους από το να υπάρχεις απλώς κάπου στο ίντερνετ» λέει ο Arthur. «Νομίζω ότι το τυπωμένο zine είναι η τέλεια μορφή για να ενσωματώσει αυτόν τον αυθορμητισμό. Αυτή η μορφή μας επιτρέπει επίσης να μην υπερβούμε κάποια όρια και να παίρνουμε τα πράγματα όπως έρχονται, χωρίς την ανάγκη να επιβληθούν σοβαροί στόχοι. Αν μας έρθει να κάνουμε ένα τρίτο τεύχος, θα το κάνουμε, και αν δεν μας έρθει, πολύ απλά δεν θα το κάνουμε».
Επιλέξαμε να σας δείξουμε κάποιες σελίδες από τα δύο zine και μερικές από τις απίθανες φωτογραφίες από την ιστοσελίδα του Yedihael Canat.