Ας είμαστε ειλικρινείς: κάποιοι από εμάς έχουν την τάση να εκνευρίζονται, κάποτε και να οργίζονται, απείρως πιο εύκολα (και κάποτε πιο συχνά) από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Και μπορεί διάφορες μελέτες των τελευταίων χρόνων να συσχετίζουν αυτού του είδους την τάση με την υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, το αίσθημα δικαίου και τον δείκτη νοημοσύνης εν γένει, αλλά αυτό δεν είναι άλλοθι για να επιτρέπουμε στον θυμό να παίρνει τον έλεγχο των σχέσεων και της καθημερινότητάς μας.
Δεν μας σώζει επίσης η λαϊκή παραδοχή που θέλει τους θυμωμένους παραπονιάρηδες και με υψηλό αίσθημα δικαίου. Η κατάληξη είναι πάντα η ίδια - όταν χάνουμε την ψυχραιμία μας, όσο δίκιο κι αν έχουμε, χάνεται κι αυτό μαζί της. Στο τέλος της ημέρας, στη χειρότερη περίπτωση είμαστε οι αντιπαθείς, στην καλύτερη οι «ξινοί», οι γκρινιάρηδες, οι κακότροποι. Αν σε εμάς φαίνεται απολύτως φυσιολογικό το να βάλουμε τις φωνές ή να μιλήσουμε αυστηρά σε κάποιον, δεν σημαίνει ότι ο κόσμος γνωρίζει ότι εμείς ξέρουμε τη διαφορά που χωρίζει τον θυμό από τη βίαιη συμπεριφορά.
Δεν μπορούμε να αποφύγουμε όλες τις συγκρούσεις. Κάποιες μάλιστα απλώς έχουμε όλη την καλή διάθεση να τις φτάσουμε στα άκρα. Πριν συμβεί αυτό, απλώς ας φροντίσουμε για τις σωστές αποστάσεις.
Ο «φωνακλάς» μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί, ειδικά αν συνηθίζει να κινείται με ένταση, όταν ο θυμός τον πνίγει. Η παρεξήγηση από εκείνο το σημείο και μετά είναι μοιραία και επόμενη και πρόκειται για παρεξήγηση που μπορεί να καταστρέψει σχέσεις, να δημιουργήσει ερωτήματα, να θέσει αποστάσεις και όρια που μπορούν να δυσκολέψουν την καθημερινότητα όλων. Τι μπορεί να γίνει, λοιπόν, για τις περιπτώσεις που το μόνο που χρειάζεται είναι λίγος παραπάνω έλεγχος ενός ισχυρού ταμπεραμέντου;
Σύμφωνα με τους Tafrate and Howard Kassinove, συγγραφείς του εγχειριδίου "Anger Management for Everyone" υπάρχουν τρία απλά βήματα που μαθαίνουν στους ανθρώπους να διαχειρίζονται όλη τη γκάμα των συναισθημάτων τους και των εντάσεων που τους προκαλούν και το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη αναλυτική σκέψη και μερικά βήματα που προτείνονται:
Διαμορφώστε ορολογία για να περιγράψετε τον δικό σας θυμό
Ακόμη και κλισέ φράσεις τύπου «ο θυμός είναι κάτι που συμβαίνει μέσα στο σώμα» μπορούν να προσφέρουν στους ανθρώπους έναν χάρτη του συναισθηματικού τους οικοδομήματος. Γνωρίζοντας ότι τα επεισόδια θυμού ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο (υπάρχει κάτι που πυροδοτεί την έκρηξη - υπάρχει η στιγμιαία σκέψη πάνω σ' αυτό που την πυροδότησε - και στο τέλος υπάρχει το οργισμένο ξέσπασμα). Εκεί ακριβώς είναι που ο κόσμος χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που επιλέγουν να επικοινωνήσουν την οργή τους και σ' εκείνους που αποφασίζουν να μη μιλήσουν. Από τα βασικά βήματα της διαχείρισης θυμού είναι το να απομακρυνθεί κανείς από αυτό το δίλημμα - «να ξεσπάσω ή όχι;»- να πάρει αποστάσεις, να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει και να το επιλύσει με επιχειρήματα.
Προσπαθήστε να γίνετε φίλοι με τον θυμό σας
Μετά από ένα επεισόδιο θυμού προσπαθήσετε να θυμηθείτε ένα προς ένα τα στάδια από τα οποία περάσατε μέχρι να φτάσετε στο τελικό ξέσπασμα. Σκεφτείτε ότι γνωρίζετε έναν νέο, δύσκολο φίλο που πρέπει να κατανοήσετε πώς σκέφτεται. Έχει διαπιστωθεί ότι οι θυμωμένοι άνθρωποι συνήθως δεν ξέρουν να επικοινωνούν αυτό που θέλουν και νιώθουν σε άλλη γλώσσα, κυρίως γιατί έχουν τη βεβαιότητα ότι με άλλον τρόπο συμπεριφοράς δεν θα γίνουν κατανοητοί. Δοκιμάστε να αλλάξετε τη σειρά των λέξεων με την οποία θα ζητούσατε κάτι. Προσπαθήστε να εντοπίσετε ήπια συνώνυμα των λέξεων που θα χρησιμοποιούσατε για να τα πείτε, συνίσταται στο εγχειρίδιο. Αυτομάτως αλλάζει η οπτική σας για τον κόσμο και αυτό που μπορεί να σας προσφέρει, ακόμη κι αν στην αρχή σας φαίνεται αστείο.
Όταν τίποτα δεν φαίνεται να (σας) βοηθάει, θυμηθείτε αυτό
Καμιά φορά ίσως αξίζει να αποφύγετε συγκεκριμένους ανθρώπους και καταστάσεις, τουλάχιστον, μέχρι τη μέρα που θα έχετε διαμορφώσει μια τέτοια συμπεριφορά που θα σας δίνει την ευκαιρία να τους αντιμετωπίσετε χωρίς να εκραγείτε. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε όλες τις συγκρούσεις. Κάποιες μάλιστα απλώς έχουμε όλη την καλή διάθεση να τις φτάσουμε στα άκρα. Πριν συμβεί αυτό, απλώς ας φροντίσουμε για τις σωστές αποστάσεις.
Με στοιχεία από TheCut.com, PsycologyToday.com