Το μπακάλικο του Διαμαντόπουλου βρίσκεται στην οδό Φραντζή, κεντρικά στον Νέο Κόσμο, από το 1971. Τότε η περιοχή ήταν πολύ πιο ήσυχη και ο Κώστας Διαμαντόπουλος βρήκε το σημείο ιδανικό για να στήσει το μπακάλικό του, που ταυτόχρονα έκανε και χονδρεμπόριο για διάφορα είδη, όπως καφέ και μπισκότα.
Από το 2010, το μαγαζί το δουλεύει ο γιος του, Στέφανος και ο Κυρ Κώστας πηγαίνει πού και πού για να παίρνει μυρωδιά μπακάλικου και να βλέπει παλιούς γνώριμους. Στο μαγαζί δεν έχει αλλάξει τίποτα από παλιά και πιθανότατα είναι δύσκολο για κάποιον περαστικό να φανταστεί τα πολύτιμα προϊόντα που βρίσκονται στα ψυγεία και τα ράφια του.
Ο λόγος που έμαθα τον Διαμαντόπουλο και τον επισκέφτηκα για πρώτη φορά ήταν η φέτα του. Βαρελίσια φέτα από αγνό γιδοπρόβειο γάλα που προμηθεύεται από τον Καπετάνο στο Χιλιομόδι Κορινθίας από τα πρώτα χρόνια που άνοιξε το μπακάλικο. Τη φέτα μπορείς να την βρεις σε τρεις εκδοχές, σκληρή, μέτρια και μαλακή, αλλά θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις με τη μαλακή και βουτυράτη και να την απολαύσεις με ζεστό, ζυμωτό ψωμί και ελαιόλαδο.
Βέβαια, στην πρόσφατη επίσκεψή μου, ανακάλυψα και τον ανθότυρο Αμφιλοχίας που το τυροκομείο Πετράτου φτιάχνει κατά παραγγελία για το μπακάλικο. Ανάλατο και με πλούσια γεύση, από τη στιγμή που τον δοκίμασα, άρχισα να τον φαντάζομαι μέσα σε παραδοσιακά, κρητικά καλτσούνια και σύγχρονα cheesecakes.
Ο Διαμαντόπουλος δεν έχει, όμως, μόνο άσπρα τυριά. Το παλιό ψυγείο, που καταλαμβάνει όλο το πίσω μέρος του μαγαζιού, είναι γεμάτο από γραβιέρες, κασέρια, κεφαλοτύρια και μυζήθρες μικρών τυροκομείων από τη μία έως την άλλη άκρη της Ελλάδας.
Ο Διαμαντόπουλος δεν έχει, όμως, μόνο άσπρα τυριά. Το παλιό ψυγείο, που καταλαμβάνει όλο το πίσω μέρος του μαγαζιού, είναι γεμάτο από γραβιέρες, κασέρια, κεφαλοτύρια και μυζήθρες μικρών τυροκομείων από τη μία έως την άλλη άκρη της Ελλάδας. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση, δε, να μπερδευτείς και να μην ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις, αλλά ο Στέφανος θα σε βοηθήσει στην επιλογή, θα σου δώσει να δοκιμάσεις και θα καταλήξεις με ακρίβεια σε αυτό που θέλεις να αγοράσεις.
Το ίδιο συνέβη και με εμένα, που ξεκίνησα να φλερτάρω με μια γραβιέρα με θυμάρι και ένα πεκορίνο Αμφιλοχίας, για να καταλήξω στο κασέρι Μυτιλήνης 12μηνης ωρίμανσης από πρόβειο γάλα και τη γραβιέρα από τα Σφακιά, επίσης από πρόβειο γάλα και 12μηνης ωρίμανσης, που μου πρότεινε ο Στέφανος.
Και, φυσικά, το ίδιο κάνει με όλους τους πελάτες του. Άνθρωποι της γειτονιάς, που τους ξέρει όλους με το μικρό τους όνομα και καθώς τους εξυπηρετεί, μαθαίνει τα νέα τους και σχολιάζει μαζί τους την επικαιρότητα. Κλασική ατμόσφαιρα παλιού μπακάλικου.
«Έχω μεγαλώσει στο μπακάλικο και έχω δει να περνάνε τρεις γενιές. Στην αρχή εξυπηρετούσαμε τους γονείς και τώρα έχουμε πελάτες τα εγγόνια τους» μας λέει ο Στέφανος που έχει ήρεμη παρουσία στο χώρο και απλότητα στην έκφραση. Τις μόνες φορές που αποκτά μεγαλύτερη ένταση στη φωνή του είναι όταν μου παρουσιάζει κάποιο από τα προϊόντα για τα οποία δείχνει ξεχωριστή προτίμηση. «Να γράψεις για το γίδινο βούτυρό μου, είναι ό,τι πρέπει για τους κουραμπιέδες αυτή την εποχή» μου λέει και εννοείται πως δεν δε μπορούσα να παραλείψω αυτό το βούτυρο από το τυροκομείο του Θυμέλη στη Μυτιλήνη, που όταν καίω ζυμαρικά ή φτιάχνω αυγά μάτια μαζί του, μοσχοβολάει όλο το σπίτι.
Στον Διαμαντόπουλο θα βρεις ακόμη εκλεκτά αλλαντικά όπως τα Sary, από τα οποία ξεχωρίσαμε τη μορταδέλα με προσούτο και φιστίκι Αιγίνης, αλλά και το καπνιστό ζαμπόν με πιπέρι ή χωρίς. Για λουκάνικα, προτείνω αδιαμφισβήτητα εκείνα του Παντέρη με 100% μοσχαρίσιο κρέας αλλά και τα λουκάνικα Τρικάλων με πορτοκάλι που είναι πιο αρωματικά και συντροφεύουν ιδανικά τη χειμωνιάτικη φασολάδα.
Συνεχίζοντας τις ανακαλύψεις μου στο μπακάλικο του Στέφανου, βρήκα τα σπιτικά ζυμαρικά Μαίναλον από την Τρίπολη, που φτιάχνονται από το 1971 με τα πιο αγνά υλικά. Χυλοπίτες, λαζάνια, τραχανάς, κριθαράκι και ό,τι άλλο θέλει κανείς για ένα κυριακάτικο τραπέζι ή για να φτιάξει μέσα σε λίγα λεπτά ένα comfort και εύκολο φαγητό. Μπορεί οι συνήθειές μας να έχουν αλλάξει και να έχουμε μπει όλοι μας πιο δυναμικά στην κουζίνα αλλά το μικρό χυλοπιτάκι, τσιγαρισμένο με φρέσκο βούτυρο και πασπαλισμένο με γενναία δόση μυζήθρας, διατηρεί αναλλοίωτη την διαχρονική του αξία.
Εννοείται πως στον Διαμαντόπουλο θα βρεις όσπρια νέας εσοδείας, για να είναι βραστερά όσο περισσότερο γίνεται, όπως γίγαντες Πρεσπών, φάβα Φενεού και κουκιά Τριπόλεως, και αν είσαι μερακλής θα του ζητήσεις και κάποιο παστό ψάρι για να τα συνοδέψεις. Η παστή ρέγγα που πήρα ήταν πολύ νόστιμη και το ίδιο νόστιμος ήταν και ο υγράλατος μπακαλιάρος Ισλανδίας που είχα δοκιμάσει την προηγούμενη φορά.
Λίγο πριν φύγω ζήτησα από τον Στέφανο να μου δώσει μέλι μήπως καταφέρω να φτιάξω φέτος τα δικά μου μελομακάρονα. Μου έδωσε ένα βάζο από τον παραγωγό Κωστάκη. Τα μελίσσια του βρίσκονται στη Μακρόνησο, που είναι γεμάτη θυμάρια, και το μέλι του είναι εξαιρετικό.
Ο Διαμαντόπουλος είναι ένα ακόμη μπακάλικο παλιάς κοπής που αξίζει να επισκεφτεί κάποιος. Πιθανότατα δεν θα σε κερδίσει το περιβάλλον του, εκτός αν ανήκεις στην κατηγορία των ρομαντικών που ενθουσιάζονται με τα cult, παλιά μαγαζιά, αλλά είναι σίγουρο ότι θα σε ικανοποιήσει με τα προϊόντα του. Και μη διστάσεις να εκφράσεις όποια απορία έχεις στον Στέφανο. Είναι απ' αυτούς που χαίρονται να απαντούν, να εξηγούν και να μοιράζονται. Αγνός άνθρωπος με την στόφα του παλιού, καλού μπακάλη.
Διαμαντόπουλος Παντοπωλείο, Φραντζή 25, Νέος Κόσμος, Τηλ.: 2109237978