Στο Παγκράτι δεν πηγαίνω συχνά. Έχω μια εφηβική αντίδραση απέναντι σε όλα εκείνα που συνηθίζουν οι πολλοί ή προτιμούν οι περισσότεροι, γι' αυτό και το επισκέπτομαι αραιά και πού. Πολλές φορές κακίζω τον εαυτό μου γι' αυτή την εμμονή που μου έχει στερήσει ή καθυστερήσει τη γνωριμία με πολλά ενδιαφέροντα μέρη. Αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθώ, δειλά-δειλά, να το αλλάξω αυτό και να γίνω πιο ανοιχτή όσον αφορά τη διάσημη συνοικία της Αθήνας, που ομολογουμένως έχει συγκεντρώσει πολλά όμορφα μαγαζιά και ανθρώπους.
Το νέο, μικρό, αλλά πολυτάλαντο Oh My Pinsa στάθηκε η αφορμή για να κάνω την πρώτη σοβαρή επίσκεψη στη γειτονιά. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τα μαγαζιά που έχουν επιλέξει συνειδητά να είναι μικροσκοπικά και έχουν take-away φιλοσοφία. Θεωρώ ότι είναι τα μαγαζιά που έχουν σώσει πολλούς βιαστικούς ή εργασιομανείς, δίνοντάς τους την ευκαιρία να απολαύσουν ένα γρήγορο γεύμα, χωρίς τύψεις. Αρκεί, φυσικά, να προσφέρουν νόστιμο φαγητό και από καλή πρώτη ύλη.
Το Oh My Pinsa φιλοδοξεί να κάνει ακριβώς αυτό, παρότι το ωράριό του είναι απογευματινό και η αρχική μου εντύπωση ήταν ότι απευθύνεται στους ξενύχτηδες της πόλης.
Με μια μείξη από αλεύρια και τη συμμετοχή ξηρής μαγιάς, το ζυμάρι ωριμάζει για 72 ώρες με την ησυχία του και μετά μπορούμε να το πλάσουμε. Έτσι, η ζύμη της pinsa έχει τα χαρακτηριστικά του προζυμιού και παρότι είναι μια λεπτή ζύμη, έχει σώμα και πλούσια γεύση. Επίσης, είναι πολύ ελαφριά και δεν βαραίνει το στομάχι.
Στο μαγαζί βρέθηκα νωρίς το απόγευμα, μόλις μερικές μέρες αφότου είχε ανοίξει. Πιο πριν είχα μιλήσει με τη δημιουργική ομάδα που το «τρέχει» και είχα καταλάβει πως πίσω από το εγχείρημα κρύβεται πολλή δουλειά και μεγάλο μεράκι. Έτσι, κατανόησα πλήρως την αγωνία τους για το πώς φαίνεται από τον δρόμο και τι αίσθηση δημιουργεί στους περαστικούς. Καθαρό, φωτεινό, με φλούο χρώματα, μελετημένες γραμματοσειρές και κομψά τραπεζοκαθίσματα, μόνο καλές εντυπώσεις μπορεί να συγκεντρώσει. Προσωπικά, το βρήκα όμορφο και ελκυστικό. Από τα μαγαζιά που σταματάς για να τα κοιτάξεις και κάθεσαι, χωρίς να το πολυσκεφτείς.
«Δεν βιάστηκα να ανοίξω. Ήθελα πρώτα να ετοιμαστούν όλα στην εντέλεια και μετά να ξεκινήσουμε. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν να τεστάρω ξανά και ξανά τις γεύσεις. Ήθελα να είμαι σίγουρος ότι μου αρέσουν τα πάντα, και μου αρέσουν πολύ» μου λέει ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού Λάκης Αλχανάτης, ανυπομονώντας να δοκιμάσουμε τις pinsa του.
Κι εγώ ανυπομονούσα. Αρχικά, όμως, ήθελα να μου λύσει ο Λάκης την απορία γιατί προτίμησε την pinsa από την pizza. «Αν και σύμφωνα με θεωρίες η pinsa είναι ο πρόγονος της pizza και οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν εντρυφήσει στο συγκεκριμένο ζυμάρι, η αλήθεια είναι ότι η pinsa μετράει μόλις είκοσι χρόνια ζωής. Αυτό που με έκανε να την προτιμήσω είναι ο τρόπος που φτιάχνεται το ζυμάρι της. Με μια μείξη από αλεύρια και τη συμμετοχή ξηρής μαγιάς, το ζυμάρι ωριμάζει για 72 ώρες με την ησυχία του και μετά μπορούμε να το πλάσουμε. Έτσι, η ζύμη της pinsa έχει τα χαρακτηριστικά του προζυμιού και παρότι είναι μια λεπτή ζύμη, έχει σώμα και πλούσια γεύση. Επίσης, είναι πολύ ελαφριά και δεν βαραίνει το στομάχι» μου εξηγεί και με προετοιμάζει ιδανικά για τη στιγμή της δοκιμής.
Εξάλλου, η βιτρίνα με τις pinsa είχε γεμίσει και η εικόνα τους ήταν εξαιρετικά λαχταριστή. Προσπάθησα να σκεφτώ μια ποια σειρά θα έπρεπε να δοκιμάσω τους διαφορετικούς συνδυασμούς, αλλά δεν έβγαλα συμπέρασμα. Αποφάσισα να αφήσω το ένστικτό μου να με οδηγήσει κι έτσι ξεκίνησα με ένα κομμάτι από τη λευκή pinsa με φρέσκα μανιτάρια, guanciale, μοτσαρέλα, γκοργκοντζόλα και μυρώνια. Αγαπώ πολύ τις λευκές σάλτσες σε όλες τις ανάλογες ζύμες και η συγκεκριμένη pinsa ήταν μαγευτική. Με σωστή ένταση σε όλα της τα υλικά και με το ζυμάρι να συμμετέχει εξίσου στο γευστικό αποτέλεσμα, είναι σίγουρα μία από τις pinsa που πρέπει να δοκιμάσει όποιος επισκεφτεί το μαγαζί.
Η συνέχεια έγινε με τον συνδυασμό μοτσαρέλας, ρόκας, κάππαρης και σάλτσας αντζούγιας που είναι, επίσης, σωστά δομημένος και κατάλληλος για εκείνους που δεν έχουν ταυτίσει στη συνείδησή τους την pinsa ή την pizza με τη σάλτσα ντομάτας.
Εξαιρετική και η εκδοχή με σάλτσα ντομάτας, σπανάκι, μυρωδικά και ποσέ αυγό, που πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει σε κάθε μενού brunch και είναι εντυπωσιακό πόσο όμορφα δένουν τα συστατικά της πάνω στη ζύμη και πόσο ευχάριστα την απολαμβάνεις.
Και μολονότι μου άρεσε κάθε γεύση που δοκίμαζα και είχα καταντήσει γραφική με τα επιφωνήματα ενθουσιασμού, οφείλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία σε δύο pinsa. Η πρώτη είναι αυτή με τη σάλτσα βασιλικού, τη μοτσαρέλα και το peperone Napoli Piccante, που με εντυπωσίασε τόσο με τη γεύση όσο και με την εμφάνισή της, καθώς το peperone, άψογα κομμένο σε λεπτές φέτες και τοποθετημένο με προσοχή σε όλη την επιφάνεια της pinsa, έδινε ένα άψογο οπτικά αποτέλεσμα, που ήταν αδύνατον να μη με συγκινήσει. Η δεύτερη pinsa ήταν και η έκπληξη του καταλόγου. Με κόκκινο κρεμμύδι, ανθότυρο, ντοματίνια κονφί, πίκλα αγγούρι και λεπτές φέτες φιλέτου τσιπούρας, είναι σίγουρα μια γευστική πρόκληση και ένα μικρό δώρο που μπορεί ο καθένας να κάνει στον εαυτό του. Υπέροχη, εμπνευσμένη γεύση, τα credits της οποίας οφείλουμε να δώσουμε στον σεφ Τάσο Δέμπη που έχει επιμεληθεί όλο το μενού και φαίνεται πως δεν είχε καμία διάθεση να περιοριστεί σε mainstream γεύσεις.
Εκτός από τις pinsa, με κέρδισαν και οι σαλάτες. Στο ίδιο πνεύμα της ιδιαίτερης γεύσης και σύλληψης, βρήκα το ίδιο νόστιμη τη σαλάτα με τα πράσινα λαχανικά, τα μυρωδικά, τα cranberries, το παστέλι και το πορτοκάλι με εκείνη που είχε βραστά ρεβίθια, jalapenos, φρέσκα μυρωδικά και μια απαλή, homemade μαγιονέζα.
Η επίσκεψή μου στο Oh My Pinsa ολοκληρώθηκε με το γλυκό με κρέμα λεμόνι, φιστικοβούτυρο, τσιπς από pinsa, ελαιόλαδο και πιπέρι, που είναι βέβαιο ότι θα αγαπήσετε. Μπροστά από τους φούρνους δύο εξαιρετικοί μάγειροι, ο Αλέξανδρος Παπαδούλης και ο Μιχάλης Μπαλάντια, έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό. Το τηλέφωνο δεν σταματούσε να χτυπάει για παραγγελίες. Οι καθήμενοι επισκέπτες φαίνονταν να απολαμβάνουν το φαγητό τους. Το Oh My Pinsa έχει πάρει ήδη τον δρόμο του και το έχει κάνει με πολύ σωστό τρόπο.
Oh My Pinsa, Ευφράνορος 21, Παγκράτι, 211 4118184, Facebook, Instagram