Στο διαμέρισμά του στα Ιλίσια ο σεφ και TikToker Νίκος Μαρόλης μάς υποδέχεται με τους «υπερφυσικούς» κουραμπιέδες που είχε φτιάξει την προηγούμενη μέρα, για το νέο βίντεο που ετοίμασε για το TikTok. «Με λιγότερη ζάχαρη», μας λέει γελώντας, «και σιρόπι, που τους κάνει λίγο σαν μελομακάρονα». Ο Νίκος είναι ένα γελαστό παιδί (τόσο συμπαθητικό από κοντά όσο και στα βίντεο) που έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στον κυκεώνα από content που ανεβαίνει σωρηδόν στο ελληνικό TikTok και στο Instagram.
Η φαινομενικά αυθόρμητη και feel good μαγειρική του, που καταλήγει σε ένα τεστ γευσιγνωσίας με τους φίλους του, όλοι συνομήλικοί του, εκεί γύρω στα 20, μπορεί να είναι διασκεδαστική και να φαίνεται εύκολη, αλλά είναι αποτέλεσμα δουλειάς με κόπο και δυσκολίες, που απαιτεί θυσίες. Ο Νίκος είναι 23, με σπουδές μαγειρικής και θητεία στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία και στο Il Postino στο Κολωνάκι. Πέρα από δημιουργός βίντεο είναι και κρεοπώλης, στην οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του, σε ένα από τα κλασικά και πασίγνωστα κρεοπωλεία των Εξαρχείων, τον «Γιάννη» της Καλλιδρομίου.
«Μέσα από τα βίντεο βρήκα τη φιλία και συγκεκριμένα τους φίλους μου, που είχα ήδη, αλλά μέσα από τα βίντεο δεθήκαμε ακόμη πιο πολύ, καθώς ήταν ευκαιρία μετά το γύρισμα να καθίσουμε να δούμε αγώνες, να παίξουμε βιντεοπαιχνίδια κ.ά».
«Η σχέση με το φαγητό ξεκίνησε στην κουζίνα όταν ήμουν παιδί», λέει, «μαγείρευε η μαμά κι εγώ ήμουν από κοντά να χαζεύω αυτά που κάνει. Με εντυπωσίαζε το πώς μπορείς να πάρεις ένα υλικό και να το μετατρέψεις σε φαγητό. Με ιντρίγκαρε πολύ. Μετά ήταν το μαγαζί, στο οποίο είμαι από μωρό. Το να μεγαλώνεις σε ένα κρεοπωλείο μπορεί στις μέρες μας να φαντάζει βίαιο και σκληρό, αλλά ποτέ δεν είδα τις μπριζόλες ως κάτι θανατωμένο και σφαγμένο, και τα παιδιά που έρχονται τώρα στο μαγαζί βλέπουν τις κοτομπουκίτσες και δεν ξέρουν τι είναι, γι’ αυτά είναι ένα νόστιμο φαγητό.
Ήμουν πάντα κοντά στο κρέας, και μέσα από το μαγαζί έμαθα σιγά-σιγά να καταλαβαίνω την αξία του καλού προϊόντος, του καλού κρέατος, και να αγαπώ πιο πολύ το φαγητό. Γιατί κατάλαβα ότι το κρέας είναι ένας βασικός πυλώνας της μαγειρικής. Το κρεοπωλείο είναι σκληρή δουλειά, έχει πολλή προεργασία, πολλή προετοιμασία, πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς, να πας στην αγορά, να ψωνίσεις την καλύτερη ποιότητα, να φέρεις τα κρέατα στο μαγαζί, να τα επεξεργαστείς μέχρι να φτάσουν στον δίσκο της βιτρίνας. Στις γιορτές φτάνεις να δουλεύεις 18 και 20 ώρες τη μέρα.
Στην αρχή έλεγα ότι θα γίνω ζωγράφος. Ζωγράφιζα και ακόμα ζωγραφίζω πολύ καλά, η μαγειρική πάντα ήταν κοντά, αλλά δεν ήταν ποτέ πρώτη στις επιλογές μου, ήταν πιο πολύ η ζωγραφική. Ζωγράφιζα την ώρα του μαθήματος, ζωγράφιζα όταν ήμουν σπίτι και βαριόμουν, ήταν ένα μέσον για να νιώσω πιο άνετα, χαλάρωνα, ξέφευγε το μυαλό μου, αλλά κάποια στιγμή στο γυμνάσιο έπρεπε να πάρω μια απόφαση.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με τον μπαμπά μου όταν έψαχνα τι θα κάνω –με άγχωνε το ότι θα πήγαινα στο λύκειο και δεν ήξερα τι να κάνω–, μου είπε “ζωγράφος θα πεινάσεις. Μπορεί να βρεις όντως τον δρόμο σου, αλλά θα δυσκολευτείς πολύ στη ζωή σου, ενώ μάγειρας δεν θα πεινάσεις ποτέ”. Κι έτσι αποφάσισα να γίνω μάγειρας και να ζωγραφίζω στα πιάτα μου.
Υπήρξε μια σύγκρουση με τη μαμά όταν της είπα ότι δεν θα δώσω Πανελλήνιες, θα γίνω μάγειρας, κι ενώ το ήθελε μέσα της να γίνω μάγειρας, με ψιλοκόντραρε και με έβαλε να δώσω εξετάσεις. Και καλά έκανε, γιατί είχε δίκιο. Είναι μια εμπειρία ζωής που τη χρειάζεται κάθε άνθρωπος. Οπότε έδωσα Πανελλήνιες, πέρασα στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο τμήμα Ζωικής Παραγωγής, αλλά παράλληλα ξεκίνησα και στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων στην Ανάβυσσο, δημόσια σχολή, για μένα μία από τις καλύτερες σχολές στην Ελλάδα, με τεράστια ιστορία πίσω της.
Εκεί κατάλαβα ότι το κράτος δεν ενδιαφέρεται για τις δημόσιες σχολές και δεν δίνει τα λεφτά που θα έπρεπε για προϊόντα, για τους καθηγητές, για μια ανακαίνιση στο κτίριο. Δίνω μεγάλο respect στους καθηγητές που είναι εκεί και προσπαθούν με ό,τι έχουν να περάσουν στα παιδιά μια φιλοσοφία και γνώσεις για τη μαγειρική, οι οποίες είναι πολύ σημαντικές. Ήμασταν δέκα άτομα και μας έλεγαν “παιδιά, έχουμε δύο μελιτζάνες, θα πρέπει να τις κόψουμε στα τέσσερα, θα πάρετε το ένα τέταρτο μελιτζάνας και θα μαγειρέψετε μόνο ένα πιάτο”.
Οπότε μάθαμε να μην κάνουμε σπατάλες, να κάνουμε zero waste. Να μην πετάμε τίποτα. Το σημαντικό που έμαθα είναι το να είσαι σφιχτός, αλλά να καταλαβαίνεις γιατί είσαι σφιχτός, θα σε βοηθήσει αύριο-μεθαύριο, αν πας σε ένα εστιατόριο, να ψωνίσεις ακριβώς τα πράγματα που χρειάζεσαι. Και στη δικιά μου κουζίνα αυτό κάνω. Αν ανοίξεις αυτήν τη στιγμή το ψυγείο μου, έχει ένα ζαμπόν κι ένα τυρί, πέντε πράγματα. Μαρμελάδες έχει πάρα πολλές, άπειρες, γιατί μου αρέσουν πολύ οι μαρμελάδες. Δεν ψωνίζω ποτέ πράγματα που ξέρω ότι δεν θα τα μαγειρέψω και θα χαλάσουν. Παίρνω αυτά που χρειάζομαι πάντα.
Η αγαπημένη μου κουζίνα είναι η μεσογειακή, ελληνική, ιταλική, ισπανική, μου αρέσουν πάρα πολύ σκόρδα, βασιλικοί, φρέσκα αρώματα, ο δυόσμος, το ελαιόλαδο, λεμόνια, ξύσματα, αλλά μου αρέσουν και σε συνδυασμό με Αμερική, Ιαπωνία, όλα αυτά. Η ασιατική κουζίνα συνδυάζεται εύκολα με άλλες κουζίνες. Δεν έχω φραγμούς, μου αρέσουν τα πάντα.
Οι Έλληνες δεν ξέρουν να φάνε. Πάνε πολύ μαζικά σε ό,τι ακούσουν στην πιάτσα, σε ό,τι διαβάσουν στις παρουσιάσεις, δεν έχουν δική τους άποψη. Δηλαδή θα δοκιμάσουν κάτι, αλλά θα έχουν ακούσει άλλους δέκα που τους έχουν πει “θα πας να δοκιμάσεις αυτό και θα σου αρέσει” και μπορεί να επηρεαστούν με αυτόν τον τρόπο. Επίσης, ο Έλληνας έχει το εξής κακό: στα καλά δεν δίνει εύσημα και στα κακά κράζει, αλλά όχι κόσμια, βγαίνει δημόσια και παθαίνει υστερία.
Αλλά όπως δεν εκφράζει με υπερβολικό τρόπο τη χαρά του –δεν θα πει “wow, τρελάθηκα, πήγα στο διάστημα” για να πει ότι το φαγητό είναι καλό–, με τον ίδιο τρόπο δεν χρειάζεται να γράψει μια υπερβολική αρνητική κριτική, μπορεί απλά να πει ότι έφαγε κάτι και δεν ήταν ωραίο. Το υπερβολικό είναι ενοχλητικό. Είναι όπως βγαίνεις με το αυτοκίνητο έτοιμος να ξεκινήσεις τα μπινελίκια με το παραμικρό. Οι κριτικές είναι ok και ο καθένας έχει δικαίωμα να πει τη γνώμη του, απλά με σεβασμό προς το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που του δίνουν αυτό που θα δοκιμάσει. Έχει πολύ κόπο από πίσω αυτό που θα δοκιμάσει, έχει θυσίες, έχει πολλή δουλειά.
Το φαγητό της Αθήνας έχει αρχίσει να ανεβαίνει. Έχει ακόμα μέλλον, βέβαια, αλλά έχουν ανοίξει ωραία μαγαζιά, οι αρχιτέκτονες και οι designers δίνουν ρεσιτάλ και εννοείται ότι το φαγητό είναι πάρα πολύ ανεβασμένο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή μετά τον Covid που πέρασε μια κρίση η εστίαση και έκλεισαν πολλά μαγαζιά, βγήκαν στη φόρα πολύ καλύτερα. Με τους φίλους μου θα πάω στα Fridays και στα McDonald’s, αλλά μόνος μου θα πάω να φάω στα Άκρα, στον Τσίφτη, στο Pharaoh, αν θέλω κάτι πιο απλό θα πάω στη Λότζα στα Εξάρχεια, μπορεί να πάω στο Wine is Fine, στον φίλο μου τον Ηλία στο Κολωνάκι».
@nikos.marolis S.2 Ep.5 Authentic Bolognese by Pellegrino Artusi🇮🇹❤️ Inspired by @Notorious Foodie 🫶 #fy #fyp #viral #food #bolognese ♬ Vivaldi - 2 Violins op 8 Allegro 3 - AllMusicGallery
Στο σπίτι όπου συγκατοικεί με τον κολλητό του, τον Γιώργο-Emmanuel Καστανά (που δουλεύει ως μοντέλο), έχουν κάνει τη (μικροσκοπική) κουζίνα τους στούντιο και εκεί μέσα, με ένα κινητό και με τη βοήθεια ενός «διαστημικού» προβολέα, δημιουργούν το υλικό για τα βίντεό τους. Ο Γιώργος χειρίζεται την κάμερα του κινητού και ο Νίκος μαγειρεύει και κάνει το σόου με τους φίλους τους.
«Αυτό που κάνω το ξεκινήσαμε πριν από έναν χρόνο και κάτι, μετά από ένα ταξίδι μου στη Σερβία» εξηγεί. «Παρακολουθούσα πάρα πολλά μαγειρικά βίντεο από το εξωτερικό στο TikTok και έτσι είχα την ιδέα να επιχειρήσω να κάνω κι εγώ. Έφτιαξα ένα βίντεο με μια καρμπονάρα, το ανέβασα και μετά ο Γιώργος μου είπε ότι πρέπει να κάνουμε κι άλλα τέτοια βίντεο. Ήμουν λίγο επιφυλακτικός στο να τσαλακωθώ στα social media, ώσπου κάποια στιγμή, μετά από μία δύσκολη φάση που είχα με τον εαυτό μου, μια δύσκολη ψυχολογική κατάσταση, κάπως μου ήρθε να ξεσπάσω προς τα εκεί, κι έτσι κάναμε ένα βίντεο με ένα μπέργκερ το οποίο πήγε πολύ καλά.
Μάζεψε δεκαπέντε χιλιάδες προβολές, μόλις το ανεβάσαμε – τότε δεν είχα ούτε 200 followers. Μετά κάναμε ένα ριζότο α λα Μιλανέζε με φιλέτο μοσχαρίσιο και μέσα σε δύο μέρες μάζεψε μισό εκατομμύριο προβολές! Και πακέτο ήρθαν 20 χιλιάδες followers. Οπότε μετά ήταν μονόδρομος, ξεκίνησε κάτι καινούργιο χωρίς να το περιμένω, από το πουθενά. Ξαφνιάστηκα, χάρηκα, ενθουσιάστηκα, αλλά δεν ήξερα και πώς να το συνεχίσω όλο αυτό. Οπότε εκεί εμφανίστηκαν οι φίλοι, και ξεκίνησα να κάνω επεισόδια ένας προς έναν. Καλούσα έναν φίλο μου και όλη την παρέα, μετά τον επόμενο φίλο μου και ξανά όλη την παρέα.
Ο Γιώργος ήξερε πώς λειτουργεί ο αλγόριθμος, εγώ δεν είχα ιδέα, είχα ξεκινήσει να βλέπω TikTok πριν από τρεις μήνες. Και όλα τα κάνουμε μόνοι μας. Βίντεο ο Γιώργος και παρουσίαση και μοντάζ εγώ. Αυτήν τη στιγμή οι προβολές είναι γύρω στα 160 εκατομμύρια συνολικά σε όλα τα βίντεο και ανεβάζουμε με συχνότητα δύο με τρία την εβδομάδα. Σε όποιον δημιουργό το λέω αυτό, μου λέει “δεν λειτουργείς σωστά για το TikTok, πρέπει να ανεβάζεις κάθε μέρα”. Η διαφορά όμως είναι ότι εγώ μαγειρεύω, δεν κάνω κωμικά, δεν έχω εύκολο content και έχω και έξοδα. Τα χρήματα για τα υλικά τα βάζω απ’ την τσέπη μου. Βέβαια, τα τρώμε αυτά που φτιάχνω την ίδια ημέρα και, αν μείνουν, και την επόμενη.
Μέσα από τα βίντεο βρήκα τη φιλία και συγκεκριμένα τους φίλους μου, που είχα ήδη, αλλά μέσα από τα βίντεο δεθήκαμε ακόμη πιο πολύ, καθώς ήταν ευκαιρία μετά το γύρισμα να καθίσουμε να δούμε αγώνες, να παίξουμε βιντεοπαιχνίδια κ.ά. Με τον Γιώργο είμαστε κολλητοί από παιδιά.
Οι άλλοι φίλοι είναι ο Ανδρέας Τετέη, ο οποίος είναι ποδοσφαιριστής στην Α΄ εθνική κατηγορία στην ομάδα της Κηφισιάς και είμαι υπερήφανος για αυτόν, ο Τόνυ ή αλλιώς DJ Tokyo, ο οποίος είναι τρομερός DJ σε νυχτερινά μαγαζιά, ο Αλέξανδρος, ο οποίος είναι και αυτός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και παίζει στην ομάδα του Πύργου, ο Αλμάμι, ο οποίος είναι στον χώρο της εστίασης και είναι φοβερός στη δουλειά του, ο Γιάννης Γιαννίτσας που είναι και στυλίστας μου σε κάποιες επίσημες εκδηλώσεις και ιδιοκτήτης της εταιρείας ρούχων ONE OF ONE, παρέα με τον φίλο μας Εμμάνουελ, ο οποίος ασχολείται και με το μόντελινγκ. Ο Λόκο είναι ο μπαρμπέρης της παρέας μας και κάνει τα πιο clean κουρέματα. Ο Ράσελ, που επίσης ασχολείται με το μόντελινγκ. Και τέλος, έχουμε τον Σταύρο, τον Ηλία και τον Σωκράτη.
@nikos.marolis S.2 Ep.7 Shrimps Tartufo 🤌 Guest: @KAST ❤️ #fy #fyp #viral #food #pasta ♬ Prestige - RACK & LILA & Beyond
Το αγαπημένο μου φαγητό είναι ο μουσακάς, πεθαίνω, και τον φτιάχνω τούμπανο, όπως τον θέλω. Άλλα αγαπημένα μου είναι από τα φαγητά της μαμάς μου το μπριάμ με μπόλικο δυόσμο και το γιουβέτσι με μοσχαράκι, ελιά, στον φούρνο χωρίς πολλή ντομάτα, ημικόκκινο, με ένα κιλό τυρί από πάνω. Από τα φαγητά της γιαγιάς μου αγαπάω πολύ την κοτόσουπα αυγολέμονο με μπόλικο πιπέρι.
Από δω και πέρα στόχος μου είναι να μπούμε στον καινούργιο χώρο που ετοιμάζουμε, είναι ένα νέο εγχείρημα, ένα καινούργιο σπίτι με ενσωματωμένο στούντιο, στους Αμπελόκηπους. Ο βασικός μου στόχος είναι να συνεχίσουν τα γυρίσματα, να πηγαίνουν όπως πηγαίνουν τώρα στο Instagram και στο TikTok, και να ανοίξει η πλατφόρμα του YouTube, να μπω σε αυτόν το χώρο, σε ένα πιο long version βίντεο, πάνω στην ίδια νοοτροπία που κάνω με την παρέα μου, απλά σε ένα διαφορετικό σκηνικό.
Συν τοις άλλοις, θέλω να τρέξω και ένα ακόμα πρότζεκτ με ένα πόντκαστ μαγειρικό όπου θα έρχονται καλεσμένοι γνωστοί και άγνωστοι που εγώ θα τους κάνω παρουσίαση φαγητού και θα κάνουμε μια συζήτηση μέχρι να τους σερβίρω το πιάτο. Οπότε, στόχος μου είναι να εξελίξω αυτό που κάνω ήδη σε κάποιες άλλες πλατφόρμες, να μας μάθει λίγο περισσότερο ο κόσμος».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.