ΖOYME ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΟΥΣ και περίεργους και διχαστικούς και επείγοντες καιρούς, γεγονός που εξηγεί ίσως τον τρόπο με τον οποίο για πρώτη φορά εισέβαλλε τόση πολλή πολιτική (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στο ετήσιο high end πανηγύρι μόδας, ματαιοδοξίας και επίδειξης που είναι το Met Gala στη Νέα Υόρκη. Το φετινό θέμα του αστραφτερού event ήταν «Αμερική» γενικώς και αορίστως (συγκεκριμένα, «In America: A Lexicon of Fashion»), ήταν όμως σαν να είχε πέσει σήμα ότι πρέπει να ερμηνευθεί αποκλειστικά σχεδόν με agit-prop όρους.
Υπήρξαν διάφορα συνθήματα συνυφασμένα με ακριβά και εντυπωσιακά φορέματα, που στρέφονταν κατά της πατριαρχίας, κατά της ανισότητας, κατά της μισαλλοδοξίας. Αναπόφευκτα όμως ίσως, τα περισσότερα φρύδια ανασηκώθηκαν με το σλόγκαν «Tax the rich» («Φορολογήστε τους πλούσιους») που ήταν χαραγμένο με μεγάλα κόκκινα γράμματα στην πίσω όψη της τουαλέτας που φόρεσε για την περίσταση η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ.
Ο γνωστός αριστερόστροφος πολιτικός σχολιαστής και συγγραφέας Όουεν Τζόουνς έγραψε χαρακτηριστικά πως η νεαρή πολιτικός «αξίζει χειροκροτήματος επειδή ακριβώς κατορθώνει να μεταδίδει αριστερές ιδέες σε ένα μαζικό κοινό με πρωτότυπους, δημιουργικούς και αποτελεσματικούς τρόπους». Αυτό ισχύει, και δεν είναι και λίγο.
Ουδείς σχεδόν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι και η συνάδελφός της στη Βουλή των Αντιπροσώπων (και κατά 43 χρόνια μεγαλύτερή της) Κάρολιν Μαλόνεϊ εμφανίστηκε με σλόγκαν που είχε αφομοιώσει στη στολή σουφραζέτας την οποία φορούσε, και το οποίο έλεγε «ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες».
Τα περισσότερα σχόλια –θετικά και αρνητικά– έπεσαν πάνω στην AOC, που αποφάσισε να κάνει «φασαρία» κατά την παρθενική της εμφάνιση στον θεσμό, απελευθερώνοντας στη δεύτερη περίπτωση τόνους καχυποψίας και σαρκασμού, τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά… Ότι κάνει τα πάντα για τη δημοσιότητα, ότι είναι επιρρεπής στον πυροτεχνικό λαϊκισμό, ότι ο ακτιβισμός της είναι επιφανειακός και «επιτελεστικός», και τέλος πάντων τι δουλειά είχε εκεί πέρα να παριστάνει το άλλοθι της ψωνισμένης πλουτοκρατίας την ώρα που λίγο πιο πέρα η αστυνομία διέλυε συγκέντρωση του Black Lives Matter.
Από την άλλη, δεν ήταν λίγες φυσικά και οι επευφημίες (η AOC έχει ισχυρότατη «οπαδική» βάση) για την εμπνευσμένη και μη βαρύγδουπη «παρέμβασή» της στην εκδήλωση, την οποία χρησιμοποίησε χωρίς να υπονομεύσει ή να προσβάλει τον θεσμό. Ο γνωστός αριστερόστροφος πολιτικός σχολιαστής και συγγραφέας Όουεν Τζόουνς έγραψε χαρακτηριστικά πως η νεαρή πολιτικός «αξίζει χειροκροτήματος επειδή ακριβώς κατορθώνει να μεταδίδει αριστερές ιδέες σε ένα μαζικό κοινό με πρωτότυπους, δημιουργικούς και αποτελεσματικούς τρόπους». Αυτό ισχύει, και δεν είναι και λίγο.
Η ίδια, πάντως, αποκρινόμενη στις αντιδράσεις, ξεκίνησε τη σχετική επεξηγηματική ανάρτησή της στα social media με επικεφαλίδα το πασπαρτού αξίωμα του ΜακΛούαν «Το μέσο είναι το μήνυμα», μια φράση που παραδοσιακά χρησιμοποιείται για να τα πει όλα, συχνά όμως, ειδικά στην εποχή μας, είναι σαν να μην λέει απολύτως τίποτα.
Και αφού θέτει συνοπτικά την ατζέντα («Τώρα είναι η στιγμή για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κλιματική δράση για όλους. Φορολογήστε τους πλούσιους»), επιχειρεί να κόψει τη φόρα στις φαρμακόγλωσσες: «Και ναι, ΠΡΙΝ αρχίσουν όλοι να εξανίστανται – υπενθυμίζω ότι οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι της Πόλης της Νέας Υόρκης προσκαλούνται τακτικά σ’ αυτή την εκδήλωση, εφόσον μέρος των καθηκόντων τους είναι και η εποπτεία των πολιτιστικών θεσμών που βρίσκονται στην υπηρεσία του κοινού».
Πολλή φασαρία για το τίποτα ίσως, γιατί εν τέλει αυτό που θα στοιχειώνει για πάντα τις αναμνηστικές εικόνες της φετινής τελετής είναι μάλλον η κατάμαυρη σαδομαζό πανοπλία / kinky μπούρκα, με την οποία εμφανίστηκε η Κιμ Καρντάσιαν (Γουέστ). Καλώς ή κακώς, αυτή η δυσοίωνη και σκοτεινή οπτασία μοιάζει περισσότερο με σημείο των καιρών από οποιοδήποτε καίριο πολιτικό σλόγκαν.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.